💔അവളുടെ ഡയറികുറിപ്പുകൾ 💔










ഗ്ലാസിൽ ചുടുചായ ആവിപ്പാറുന്നുണ്ട്..നല്ല കോരിത്തരിക്കുന്ന മഴ.. ഇടവപ്പാതി അങ്ങനെയാണല്ലോ.. അവൻ ഇറയത്തു വന്നു ചരികസേരയിലേക്ക് ചാരി.. ഒരു കൈയിൽ ചായഗ്ലാസ് മറു കൈയിൽ ഒരു ഡയറി  💔പ്രണയം💔 എന്നായിരുന്നു.. അതിന്റെ പുറം ചട്ടയിൽ എഴുതിയിരുന്ന പേര്.. ഇനി ഒരു പ്രണയം കൊണ്ടായിരിക്കുമോ ആ ഡോക്ടർ ആത്മഹത്യാ ചെയ്തത്.. ഒരു പോലീസുകാരന് ഏതു രീതിയിലും ചിന്തിക്കണമല്ലോ... അവന്റെ ഉള്ളിലെ ആകാംഷയും ഞ്ജിജ്ഞാസയും കൊണ്ട് അവന് ആ ഡയറിയുടെ പുറംചട്ട മാറ്റി..\"\"\"അയാൾ \"\"\" എന്നല്ലാതെ മറ്റൊന്നും തന്നെ ആദ്യപേജിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല ... അടുത്ത പേജിൽ അവളുടെ ജീവിതമായിരുന്നു...



    മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലിലെ ആദ്യത്തെ ഡ്യൂട്ടി... അച്ഛനും അമ്മയും വിദേശത്തേക്ക് വിളിച്ചതാണ്.. അവിടെ ജോലി ചെയ്യാനും.. കൂടാതെ ഒറ്റമകളെ കൂടെ തന്നെ വേണമെന്നുള്ള ഒരു വാശിയും... പക്ഷെ നാട്ടിൽ എന്തോ ഒന്ന് പിടിച്ചു നിർത്തുന്നത് പോലെ... നാട്ടിൽ ജോലിക് കയറി... ഒരു മനോരോഗാവിദഗ്ദ്ധ അത്രമോശം ആണോ?? കൂടെ പഠിച്ചവർ ഹൃദയവും.. തലച്ചോറും എടുത്തു പഠിച്ചപ്പോൾ തനിക് ഇഷ്ടം തോന്നിയത് ഇവ എല്ലാം നിയന്ത്രക്കാൻ കഴിയാത്ത ആളുകളെ ശുഷ്രുഷിക്കാൻ ആയിരുന്നു..



   ഒറ്റപെട്ടു കിടക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് ആ ഒരു ആശുപത്രി മാത്രം.. ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷം.. ഇരുൾ നിറഞ്ഞ ഉള്ളറകളിലേക്ക് പോകുംതോറും മനസ്സിനു താങ്ങാൻ കഴിയാതെ ആയി തുടങ്ങിയിരുന്നു... ചിലർ കരയുന്നു ചിലർ ചിരിക്കുന്നു.. പക്ഷെ ഒരു ഡോക്ടർ ഇതെല്ലാം കണ്ടല്ലേ പറ്റു.. ഒരു ഇരുട്ടറയിൽ കണ്ണുകൾ പതിഞ്ഞു.. ഒത്തവണ്ണം അതിനൊത്ത പൊക്കവും.. ഇരുട്ടിൽ ആരെയോ തിരയുന്നുണ്ട്.. ഇടയ്ക്ക് ആ നാവു ചലിക്കുന്നുണ്ട് \"\" അമ്മു \"\" എന്നാ പേര് വിളിച്ചുകൊണ്ടു.. എന്തോ അയാളിൽ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി...


\"\"പ്രണയനൈരാശ്യമായിരുന്നു മാഡം..\"\"


കൂടെ വന്ന സിസ്റ്റർ മൂക്കതു കൈ വച്ചു പറയുമ്പോൾ എന്തോ അയാളിൽ തന്നെ കണ്ണുകൾ തറഞ്ഞു.. പിന്നീട് എന്നും 350- സെല്ലിൽ ഒരു പ്രതീക്ഷണം പതിവായിരുന്നു... അയാളെ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരണം എന്ന് തോന്നി.. ആർക്കോ വേണ്ടി പതിയെ അയാളുമായി മിണ്ടിതുടങ്ങി.. നല്ലൊരു സുഹൃത്തു.. തനിക് എടുത്തു പറയാൻ തക്ക കൂട്ടുകാർ ആരും തന്നെയുണ്ടായിരുന്നില്ല.. പതിയെ അയാൾ ആ ഇരുട്ട് മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നു തന്റെ കൈകളെ മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട്.. എന്തോ ആ കൈകൾ തന്റെ കൈകളിൽ കോർത്തപ്പോൾ ലോകം കൈകുളിൽ ആയ അനുഭൂതിയായിരുന്നു...പിന്നീട് അയാൾ തന്റെ കൈയും പിടിച്ചു പുതിയ ലോകം കാണുവാൻ തുടങ്ങി.. പക്ഷെ ഉള്ളിൽ അപ്പോഴും ഒരു ചോദ്യം ബാക്കിയായിരുന്നു \"\" ആരാണ് അമ്മു?? \"\"



\"\"\" അമ്മു അവളായിരുന്നു എനിക് എല്ലാം.. എന്റെ അച്ഛന്റെ അനിയത്തിയുടെ മകൾ... അച്ഛനും അമ്മയും ചെറുപ്പത്തിലേ നഷ്ടമായ അവളെ വളർത്തിയത് എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ആയിരുന്നു... ബാല്യം കൗമാരത്തിലേക്ക് വളർന്നപ്പോൾ സഹോദരബന്ധം പ്രണയബന്ധം ആയി മാറി... വീട്ടിൽ പറയുമ്പോൾ സമ്മതിക്കുമെന്ന് വിശ്വസിച്ചു..പക്ഷെ എതിർത്തു... പിന്നീട് ഒരു നാൾ അവളെ കാണാതെയായി.. ഒരുപാട് തിരഞ്ഞു... അവളുടെ പേരിൽ എന്നും അച്ഛനോടും അമ്മയോടും വഴക്കായി... ഒരു കയറിൽ അവരും എന്നെ ഒറ്റക്കാക്കി പോകുമെന്ന് കരുതിയില്ല... അങ്ങനെ ഞാനും അനാഥത്തിന്റെ കൈപ്പ് അറിഞ്ഞു... പതിയെ സമനില തെറ്റി തുടങ്ങി... അപ്പോഴും അമ്മു തിരികെ വരുമെന്ന് കരുതി ഇപ്പോൾ ഞാനിവിടെ... \"\"



വികാരങ്ങളേതുമില്ലാതെ തന്റെ ജീവിതം അയാൾ തുറന്നു പറഞ്ഞു...


\"\"\" ഡോക്ടർ എന്തിനാണ് എന്നെ ജീവിതലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ട് വന്നത്?? \"\"


\"\" ചില ചോദ്യങ്ങൾക് ഉത്തരം ഇല്ലാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത് \"\"

അവളുടെ മറുപടി അവനിക് പുഞ്ചിരിയുണർത്തി... പിന്നീട് അവർ പരസ്പരം അടുത്തറിയുന്ന നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി മാറി...



\"\" ഇനി ഒരിക്കെ അമ്മു തിരിച്ചു വന്നാൽ \"\"


\"\" ഞാൻ പോകും.. ഈ ജന്മം ആഗ്രഹിച്ചത് അവൾക്കൊപ്പം ജീവിക്കാനാണ്.. ജീവിക്കണം.. എവിടെയെങ്കിലും എന്റെ വരവും കത്തി ഇരിപ്പുണ്ടാകും... \"\"\"



വിദൂരതയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടു അവനും അവളും ഇരുന്നു ഇന്ന് അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ കൈകളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചിരുന്നു.. ഇരുൾ പുതിയ പുലരിക്ക് സ്ഥാനം കൈമാറിയപ്പോൾ അവനും കാണാതെയായി... ഒരു കുറിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. \"\"ഞാൻ എന്റെ അമ്മുവിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു \"\"


ഒരു നന്ദിവാക്ക് പോലും പറയാതെ അയാൾ ഇറങ്ങിപ്പോയി...പിന്നീട് ഞാനും ഇരുട്ടിനെ പ്രണയിച്ചു... അയാൾ എന്നിൽ നിന്ന് അകന്നപ്പോൾ മനസ്സിലായി അയാൾ ആണ് എന്റെ \"\"പ്രണയം \"\" എന്നാ കവിത മനസ്സിലാക്കി തന്നതെന്ന്.. അയാളെ കണ്ടു തുടങ്ങിയ അന്ന് മുതൽ എഴുതിക്കൂട്ടിയ ഡയറിക്ക് എന്തു പേരിടണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു ഇപ്പോൾ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു.. \"\" പ്രണയം \"\"


\"\" ഞാൻ അയാൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു മറ്റൊരു ജന്മം ഒന്നു ചേരാൻ.. \"\"\"


പിന്നീട് ഒന്നും തന്നെയില്ല... ശൂന്യമായ അക്ഷരതാളുകൾ.. ആരായിരിക്കും അയാൾ... ഒരു പേര് പോലും ഇല്ലാത്ത വ്യക്തി... അയാൾ എങ്ങോട്ടായിരിക്കും പോയത്... ഡോക്ടർ???



അയാൾ തലപ്പുകഞ്ഞു ആലോചിച്ചു.. പിറ്റേന്നത്തെ പുലരി അയാളെ വരവേറ്റത് ആ മെന്റൽ ഹോസ്പിടറ്റിലിലെ 350 മത്തെ സെല്ലായിരുന്നു... ഒരു നേഴ്സന്റെ സഹായത്തോടെ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ കാണാൻ കഴിഞ്ഞത് അയാളെയാണ്... \"\"\" അമ്മു \"\" എന്ന് വിളിക്കുന്നുണ്ട്... കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്തത് പോലെ...


\"\"ഡോക്ടർ മാഡത്തിന്റെ അടുത്ത് നിന്ന് കാണാതെയായി രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇവനെ ഇവിടെ കിട്ടി... വീണ്ടും ഭ്രാന്തനായി.. ഒരുപാട് തവണ ഡോക്ടർ മാടത്തിനെ വിളിക്കാനായി വിളിച്ചു... പക്ഷെ phn എടുത്തില്ല... ഇനി ഒരു വിളി കേൾക്കാനും ആരുമില്ലല്ലോ??\"\"



അയാൾ തലപ്പുകഞ്ഞു ആലോചിച്ചു... \"\"ചില ചോദ്യങ്ങൾക് ഉത്തരം ഇല്ലാത്തത് തന്നെയാണ് നല്ലത്...\"\"


അവൻ അവിടെ നിന്ന് പടിയിറങ്ങി... \"\"\"അമ്മു... അമ്മു..\"\"\" എന്ന് വിളിച്ചു അവൻ അറിയാതെ ആ മുറിയിലെ വെളിച്ചം തെളിച്ചു.. ഇരുണ്ട മുറിയിലെ വെളിച്ചം മുഴുവനും ആ ചുമർചിത്രത്തിലേക്ക് വന്നു നിന്നു.. കരിച്ചായം കൊണ്ട് വരച്ച അവന്റെ അമ്മുവിന്റെ ചിത്രം... അവളുടെ പുഞ്ചിരിക്കു ഡോക്ടറിന്റെ പുഞ്ചിരിയുടെ ഛായയായിരുന്നു... അതെ മുഖം...



   \"\"ചില ചോദ്യങ്ങൾക് ഉത്തരം ഇല്ലാതെയിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്!!\"\"\"




Written By ::💙Daksha 💙