അന്ന് ഞാൻ വാങ്ങിത്തന്ന കരിവളകൾ കൈയിൽ ഇട്ട് കിലുക്കി നീ എന്നെ കൊതിപ്പിച്ച നാളുകൾ
ഇന്ന് ആ കിലുക്കം ഞാൻ കേൾക്കാതെ അവ പൊത്തിപിടിച്ച് എന്നിൽ നിന്നും നീ ഒളിച്ചു
അന്ന് നിന്റെ കരിമഷി കണ്ണിലെ കരടുകൾ ഞാനെടുത്തു കളഞ്ഞു
ഇന്ന് നിന്റെ മനസ്സിൽ
ഞാനൊരു വലിയ കരടായത് ഞാൻ അറിയാൻ വൈകി
അന്ന് എന്റെ നെഞ്ചിലെ
ചൂട് നിന്റെ തണുപ്പകറ്റി,
നിന്റെ തണുപ്പ് എന്റെ ചൂടും വറ്റിച്ചു തന്നു
ഇന്ന് ആ ഓർമ ചൂടിൽ ഞാൻ എരിഞ്ഞു,
ആ ഓർമ തണുപ്പിൽ ഞാൻ ഒറ്റക്ക് മരവിച്ചു
അന്ന് നിനക്കാരുമില്ലാതിരുന്നപ്പോൾ ഉള്ളതെല്ലാം വേണ്ടെന്നു വച്ച് ഞാൻ നിന്നിൽ അലിഞ്ഞു
ഇന്ന് നിനക്കെല്ലാരും ആയപ്പോൾ ആരുമില്ലാതെ ഞാൻ അലഞ്ഞു
അന്ന് എന്റെ താഴ്ന്ന നിലയിലേക്ക് ഞാൻ നിന്നെ കൈപിടിച്ചു കയറ്റി
ഇന്ന് നീ നിൽക്കുന്നിടത്തേക്ക്
കണ്ണ് പോലും എത്തിക്കാനാകാതെ ഞാൻ ഉഴറി
അന്ന് എന്റെ അരുതായ്മകളെ നീയെന്ന പേടമാൻ തിരുത്തി
ഇന്ന് എന്റെ ഉറക്കത്തിൽ പോലും വന്ന് നിന്ന് നീ എന്നെ അരുതാത്തതിനു
പറഞ്ഞു വിടുന്നു
അന്ന് കണ്ണിൽ നിന്നു മറയുമ്പോഴേല്ലാം നീ കണ്ണീരിൽ കുതിർന്ന യാത്രയേകി
ഇന്ന് എന്റെ യാത്ര നിനക്ക് എത്രത്തോളം ഉല്ലാസം നൽകുമെന്ന് ഞാൻ ഊഹിക്കുമ്പോഴേക്കും എന്റെ ശരീരം ഒരു
പാഴ്‌വസ്തു ആയി മാറും
പോകുന്നെൻ സഖി, പ്രിയെ നിനക്കായിരം ഭാവുകങ്ങൾ........
