മൂഡനാം മർത്ത്യാ നീ മറന്നുപോകുന്നു
നീ പിറന്നതോ ചെന്നായായല്ല 

ഒരു പിഞ്ചു പൈതലായ് തേങ്ങി കരഞ്ഞപ്പോൾ
നിണമല്ല പാലാണ് ചുണ്ടിൽ പകർന്നത് 

ഒരുകളിക്കോപ്പിനായി വാശിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ 
വാളല്ല തോക്കല്ല നിൻകൈയിൽ തന്നത്

വാക്കിനെ വാളായി നിൻ കൈയ്യിലേന്തീട്ട്
വെട്ടിനിരത്തി ഉടച്ചു നീ സർവ്വതും 

സ്നേഹിക്കുവാനായി നിന്നെ പഠിപ്പിച്ചു
ശത്രുക്കളായി കണ്ടു മാംസം രുചിച്ചു നീ

പെറ്റവയറിന്റെ നൊമ്പരമറിയാതെ
മറുപിളർന്നു രുധിരം നുണഞ്ഞു നീ

കൂടപ്പിറപ്പായ പൈങ്കിളി പെണ്ണിന്റെ 
മാനം വിലപേശി വിൽക്കുന്നു ചന്തയിൽ 

അന്യന്റെ കൈയ്യിലെ സമ്പത്ത് മോഹിച്ച്
കൂടെ നടന്നു നീ ഒക്കെയും കവരുന്നു 

പ്രണയം നടിച്ചിട്ടു പാവമാം പെണ്ണിന്റെ
പ്രിയമുള്ളതൊക്കെയും തച്ചുടക്കുന്നു നീ 

മെയ്യോടു പാതിയായി നിൻകൂടെ നിന്നവർ
മണ്ണോട് മണ്ണാക്കി ദൂരേക്കയച്ചുനീ

ഭിക്ഷാടനപാത്രം  തട്ടിയെടുത്തിട്ടു 
ഭിക്ഷായാം വറ്റെല്ലാം നക്കിത്തുടക്കുന്നു

നേടുന്നതില്ല നീ വേറോരു ലോകവും
ആറടി മണ്ണു നിനക്കും നിച്ഛയം....

(അപൂർണം)


@പദ്മശ്രീസുധീഷ്