ഞാൻ പറയാനുള്ളത് മുഴുവനും പറഞ്ഞു ... ഇനി അമ്മു, നീ പറ ... കുറെയായി ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു ...എന്താ നിന്റെ പ്രശ്നം ...

കോഫിയുടെ ഒരു സിപ്പ് എടുത്ത് കൊണ്ട് ജാനി ചോദിച്ചു.

അത് ... ചേച്ചിമ്മ ...
അമ്മു പറയാൻ മടിച്ചു.

പറ അമ്മു... നീ എന്താ ഒളിപ്പിക്കണേ ...
ഇനി ദേവ് ഇരിക്കുന്നതാണ് പ്രശ്നം എങ്കിൽ ...

ജാനി ഒന്ന് നിർത്തി.

അവൻ കേൾക്കാൻ പാടില്ലാത്തത് ആണോ ...

ജാനി  ചോദിച്ചു.

ആര് കേട്ടാലും എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല.കാരണം ...കാരണം ഞാൻ പറയാൻ പോവുന്നത് എന്നെ കുറിച്ചാണ് ... 

അമ്മു നിർവികാരതയോടെ പറഞ്ഞു.

നിനക്ക് പഴയ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഓർമ്മയുണ്ടോ ..... ദേവ് സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

അമ്മു അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല പകരം സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി. എന്നാൽ ജാനിയുടെ മുഖത്ത് ഭാവ വ്യത്യാസം ഒന്നുമില്ല. ജാനിയുടെ ഈ ഭാവം ദേവിനെ അതിശയിപ്പിച്ചു.

ഞാൻ ജനിച്ചതും വളർന്നതും എല്ലാം ഒരു ഗ്രാമത്തിലാണ് ... വീട്ടിൽ ഞാനും അച്ഛനും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അമ്മ കുഞ്ഞിലേ മരിച്ചു. അച്ഛനായിരുന്നു എന്റെ ലോകം ... എന്നെ നന്നായി പഠിപ്പിക്കണം എന്നായിരുന്നു പാവത്തിന്റെ ആഗ്രഹം . ഞാൻ ഒരു ദിവസം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് വന്നപ്പോൾ കണ്ടത് ഞങ്ങടെ കുഞ്ഞു വീടിന് മുന്നിൽ ആൾക്കൂട്ടത്തെയാണ്. പേടിച്ച് പോയി ഞാൻ ... എല്ലാരെയും തള്ളി മാറ്റി ഓടി അകത്തേക്ക് കയറി ഞാൻ ... തകർന്നു പോയി ... അച്ഛൻ ... അച്ഛൻ

അമ്മുവിന് സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. കണ്ണിൽ നിന്ന് എന്നോ മറച്ചു പിടിച്ച വിഷമങ്ങൾ ഒഴുകി ഇറങ്ങുകയാണ്. കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആ ഓർമ്മകളിൽ വീണ്ടും വെന്തുരുക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക് . കുറച്ച് നേരത്തിന് ശേഷം വീണ്ടും ധൈര്യം സംഭരിച്ച് അവൾ  പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി.

അച്ഛൻ ... വെള്ള പുതച്ച് ... മൂക്കിൽ പഞ്ഞി വെച്ച് ... തെക്കേ ഭാഗത്തേക്കായി കിടക്കുന്നു ...എന്തിനാ എന്നെ തനിച്ചാക്കിയേ ... എന്നെയും കൊണ്ട് പോവായിരുന്നില്ലേ ...ഞാൻ അച്ഛനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു ... ഇല്ല അനക്കമില്ല ...എന്നോട്ട് ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല ... അച്ഛേടെ പൊന്ന് കരയുന്നത് കണ്ടിട്ടും കണ്ണീർ ഒപ്പുന്നില്ല ... ഹ്യദയത്തിൽ ആരോ കുത്തി വരയുന്ന പോലെ ... രക്തം ചീന്തുന്നു ...

ദേവ് അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. ഒരാശ്വാസം എന്നോളം അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു. ബാക്കി പറയണം എന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ദേവ് അമ്മുവിന്റെ മുടിയിൽ പതിയെ തലോടി. അവളെ ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ ഇപ്പോൾ ഈ കരങ്ങൾ അത്യാവശ്യമാണ്. ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവനിലേക്ക് അവൾ ചേർന്നിരുന്നു.

ശാരദാമ്മയും ചാരുവും വന്ന് എന്നെ അച്ഛന്റെ അടുത്തു നിന്നും പിടിച്ച് മാറ്റി ... കരയരുത് എന്ന് പറഞ്ഞ് ആശ്വാസിപ്പിച്ചു. മാമ്മനും കരയുകയായിരുന്നു. അറ്റാക്ക് ആയിരുന്നത്ര ... അവിടെ അടുത്ത് ഹോസ്പിറ്റൽ ഒന്നുമില്ല ...കുറെ പോണം ടൗണിൽ എത്താൻ ... എന്നാൽ അച്ഛൻ അത്രയും നേരം നിന്നില്ല ... എന്നെ കൂടാതെ ദൂരെ പോയി ... എനിക്ക് ഒരിക്കലും കാണാൻ പറ്റാത്ത ഇടത്തേക്ക് ...

അമ്മു കുറച്ച് നേരം നിർത്തി. ശ്വാസം എടുക്കാൻ വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവൾ.

മാമ്മൻ അച്ഛന്റെ സുഹ്യത്താണ് . ചാരു മാമ്മന്റെ മോളാണ് .എന്റെ അതെ പ്രായമാണ്. ഞങ്ങൾ എന്നും ഒന്നിച്ചാ ... പഠിച്ചതും ... വളർന്നതും ... ഞങ്ങൾക്ക് അവിടെ ബന്ധുക്കളായി ആരുമില്ല ... അമ്മയും അച്ഛനും സ്നേഹിച്ചാ കല്യാണം കഴിച്ചേ ... ബന്ധുക്കൾ എല്ലാരും എതിരായത് കൊണ്ട് അമ്മയെയും കൂടി അന്ന് അവിടേക്ക് വന്നതാണ്. അമ്മേടെ മുഖം പോലും ഞാൻ കണ്ടതായി ഓർക്കുന്നില്ല ... ഇപ്പോ ഇതാ അച്ഛനും ...

അച്ഛന്റെ ശരീരം മറവ് ചെയ്തത്തിന് ശേഷം ഞാനാ വീട്ടിൽ തനിച്ചായി . ആദ്യമായി എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട സ്ഥലം വന്യമായി തോന്നി ... എന്തെല്ലാമോ പേടിപ്പിക്കുന്നു. ചീവീടിന്റെ ശബ്ദം ചെവിട്ടിൽ തുളഞ്ഞ് കയറുന്ന പോലെ ... അജ്ഞാതമായ എന്തോ വന്ന് വലിഞ്ഞ് മുറുക്കുന്നു.

പെട്ടെന്ന് വാതിലിൽ ആരോ കൊട്ടി. ആദ്യമായി വാതിൽ തുറക്കാൻ എനിക്ക് ഭയം തോന്നി. നേരം ഇരുട്ടിയിട്ടുണ്ട് ... വിറയ്ക്കുന്ന കാലടികളുമായി ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു. ചാരുവും ശാരദമ്മയുമാണ് ... അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ആശ്വാസം തോന്നി. അവരുടെ സാമിപ്യം എന്റെ ചിന്തകൾക്ക് വിരാമമിട്ടു ... കുറെ നിർബന്ധിച്ചു അവരുടെ കൂടെ വരാൻ ... എന്നാൽ ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല ... അച്ഛന്റെ ഓർമ്മകൾ ഉറങ്ങുന്ന ആ മണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരുത്തിലേക്കും പോവാൻ ഞാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല ... അവസാനം എന്റെ വാശി വിജയിച്ചു ... അവർ എന്റെ കൂടെ വീട്ടിൽ നിൽക്കാം എന്നായി. എന്തായാലും അവർ എന്നെ ആ വീട്ടിൽ തനിച്ചാക്കാൻ തയാറായിരുന്നില്ല.

ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു ...അച്ഛന്റെ എല്ലാ കർമ്മങ്ങളും കഴിഞ്ഞു ...പിന്നെയും അവർ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ അവസാനം ഞാൻ അവരുടെ കൂടെ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. രണ്ട് വീടുക്കളും തമ്മിൽ അധികം ദൂരമൊന്നുമില്ല. എപ്പോ വേണമെങ്കിലും അങ്ങോട്ട് പോവാലോ എന്ന് ആശ്വസിച്ചു.

എന്റെ പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഉള്ളൂ ... തുടർന്ന് പഠിക്കണമെങ്കിൽ ടൗണിലേക്ക്
വരണം എന്നാൽ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കാനുള്ള പണമൊന്നും മാമ്മന്റെ കൈയിലില്ല. തുടർന്ന് പഠിപ്പിക്കാമെന്ന് മാമ്മൻ പറഞ്ഞു പക്ഷേ ഇനിയും ആ പാവങ്ങളെ കഷ്ടപ്പെട്ടുതാതെ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ മനപ്പൂർവം വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ പഠിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ചാരുവും പഠിക്കുന്നില്ലെന്ന് തീർത്ത് പറഞ്ഞു.

ജീവിതം വല്യ കുഴപ്പമില്ലാതെ പോവുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അവിടെ ഒരു ഫിലിമിന്റെ ഷൂട്ടിങ് തുടങ്ങുന്നത്. അതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ വീണ്ടും മാറ്റിമറിച്ചത്.

അമ്മു സംസാരിക്കുന്നത് നിർത്തി. ജാനി അവൾക്ക് കുടിക്കാനായി വെള്ളം കൊടുത്തു. അവൾ ആർത്തിയോടെ അത് കുടിച്ചു. ഇപ്പോഴും ജാനിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ഭാവ വ്യത്യാസവുമില്ല. ജാനിയുടെ മുഖം അമ്മുവിനെയും ദേവിനെയും ഒരുപോലെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തി. ഇത്രയൊക്കെ കേട്ടിട്ടും ഒരു ഭാവവും ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ... ദേവിന് ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

പിന്നെ എന്താ ഉണ്ടായേ....
ദേവ് അമ്മു റിലാക്സായി എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ചോദിച്ചു.

അമ്മു വീണ്ടും പറയാനായി തുടങ്ങിയപ്പോഴെക്കും ആരോ ഡോറിൽ കൊട്ടി. ജാനി പോയി വാതിൽ തുറന്നു . ആനിയും അലക്സുമാണ് , എവിടെയോ പോയി വരുന്ന വഴി കയറിയതാണ്. അമ്മു വേഗം പോയി മുഖം കഴുകി ഫ്രഷായി .

ദേവിന് ബാക്കി അറിയാതെ ഒരു സമധാനവുമില്ല. ജാനിക്ക് അന്ന് അമ്മുവിനെ കിട്ടിയതും ഇപ്പോൾ അമ്മു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാമായി അവന്റെ മനസ്സ് കലുഷിതമാണ്. എന്തിനായിരിക്കും അമ്മു ഒന്നും അറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞത്. ചോദ്യങ്ങളാൽ മനസ്സ് കുഴുങ്ങി . എന്നാൽ ആനിയും അലക്സും പോവാതെ ഒന്നും ചോദിക്കാനും പറ്റില്ല. എന്നാൽ ഏറ്റവും കുഴപ്പിക്കുന്നത് ജാനിയുടെ പെരുമാറ്റമാണ്.

ആനിയും അലക്സും അകത്തേക്ക് കയറി ഇരുന്നു. രണ്ടു പേരും ജാനി വന്നത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ പോവുന്ന വഴി ഒന്ന് കയറിയതാണ്.

ഹാ ... ദേവ് ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ ... കണ്ടിട്ട് കുറെയായി ...
ആനി ചോദിച്ചു.

ഞാൻ വന്നിട്ട് കുറച്ചായി ... ആനിക്ക് ഇത് എത്രാമത്തെ മാസമാണ് ...
ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയിൽ സംസാരിക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറയണ്ടേ എന്ന് കരുതി അവൻ ചോദിച്ചു.

എട്ടാം മാസമാണ് ...
അല്ലാ ജാനി അമ്മു എവിടെ ... കണ്ടില്ലല്ലോ ...
ആനി ചോദിച്ചു.

ജാനി വഴി ദേവിനെ മുൻപെ ആനിക്കും അലക്സിനും പരിചയമുണ്ട്. 


🌼 തുടരും🌼