ഒളി വിതറുന്ന ത്രിസന്ധ്യയിൽ
ഓങ്കാര കീർത്തനത്തിനായ്
ഓടിയെത്തുന്ന എൻ മകളേ
ഓമനത്തം തുളുമ്പുന്ന നിൻ ആനനത്തിൽ
ഓമന മുത്തം നൽകാൻ എന്നും എൻ മനം കൊതിച്ചീടുന്നു ഓളങ്ങൾ
അലതല്ലുന്ന അന്തിയിൽ
ആലപിച്ച നിൻ കീർത്തനങ്ങൾ
ഓടക്കുഴൽ നാദം പോലെ മധുരമല്ലേ
നിൻ കുഞ്ഞി കയ്യിലെ ഭസ്മത്തരികൾ
അമ്മതൻ നെറ്റിയിൽ കുറി തൊടുമ്പോൾ
എൻ മനമാകെ നിർവൃതി കൊണ്ടിടും
മഞ്ഞ തൻ കുട്ടിയുടുപ്പിട്ടു
എന്നരികിലേക്കോടിയെത്തി എൻ മുഖം താലോലിച്ചീടുന്ന
നിൻ കുസൃതിതൻ കളിച്ചിരികൾ
ആസ്വദിച്ചീടുന്ന നിൻ അച്ഛൻ
എന്നും തണലായ് നിന്നരികിലുണ്ട്
കൊച്ചനുജത്തിയെ നോക്കി
മന്ദസ്മിതം തൂകിടുന്ന
നിൻ കൂടപ്പിറപ്പിൻ
ആഹ്ലാദത്തിമർപ്പുകൾ
ഓർമ്മതൻ ചെപ്പിലടച്ചിടുന്നു
ഒളി വിതറുന്ന ഈസന്ധ്യയിൽ
ഒളിത്താവളം തേടിയെത്തുന്ന
ഓമനക്കിളികൾ എന്തേ
മൗനം ഭജിച്ചു പറന്നകന്നു
എൻ വാക്കുകളും അവർക്കൊപ്പം
പറന്നകന്നേ പോയ് .......