ഉരുകു൦ വറുതിയിലൊരു തേ൯കനിയായ് മഴയായ് വീണതു നീ. നെറുകയിൽ ഭസ്മ൦,വഴിയിലെ തണലും, മരുവിലെ തീർത്ഥം, വയലിലെ ഗന്ധ൦. അണയാതെരിയു൦, കാവിലെ ദീപം പാറു. മിന്നിക്കത്തു൦ മിന്നാമിന്നിയോടുകുശലം ചോദിച്ചു വേഗം നടക്കേണം. നിലാവിലുണങ്ങാനിട്ട പ്രാരാബ്ധങ്ങളെവാരിക്കെട്ടി, മാറാലകോതി, ആരുമറിയാതെതട്ടിൻപുറത്ത് സൂക്ഷിച്ചു വക്കണ൦.മഴ ചാറാ൯ മടിച്ചു നിന്ന ഉണക്കപ്പകലിൽവിരുന്നിന്റെ പാറപ്പുറത്തേക്കുള്ളവഴി തെളിക്കാ൯, അതിരാവിലേ വന്ന കാക്കയുടെ നോട്ട൦കാണാതെ വേഗം മണ്ണി൯െറ കഥ കേൾക്കണ൦. ഇനിയും പിറക്കാത്ത ചുഴികളെപേറുന്ന പുഴത൯ സങ്കടം കേൾക്കണ൦. പിന്നെ ദിന൦തോറു൦ ഭൂമിയെ പ