💃മാംഗല്യം തന്ദുനാനേനാ✨️_15 (Last part)

Riya_anuz_🌚🥀

©Copyright protected 👀🥀

ആ മാറിൽ മുഖമമർത്തി കിടക്കുമ്പോൾ ആ വീർത്തു പൊന്തിയ ഉദരത്തിൽ ഒരു കുഞ്ഞു തുടിപ്പ് ചവിട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

ഇരുവരുടേയും സ്നേഹത്തിന്റെ തുടിപ്പ്...

_____________________________________________

നടുമുറ്റാതെല്ലാരും കൂടെ സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് കനി ഒരു സംശയം ചോദിച്ചത്..

അമ്മേ... നമ്മൾ യക്ഷക്കുള്ള എണ്ണയും കച്ചയും ഒന്നും റെഡിആക്കിട്ടില്ലലോ..

ശെരിയാണല്ലോ... ഞാൻ അത് പാടെ മറന്നു പോയി കുട്ടി ഇനി എന്തായാലും വേണ്ടില്ല മറ്റന്നാൾ യക്ഷയെ സ്കാനിങ്ങിന് കൊണ്ടുപോകുമ്പോയെല്ലാം റെഡി ആക്കി വെക്കാം..

യശോദാ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

യക്ഷ എല്ലാം കേട്ട് യുവയോട് ചേർന്നിരുന്നതേള്ളൂ..

യുവാക്കണേൽ ഇതൊന്നും മനസിലായില്ല..

അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ യക്ഷയോട് ചോദിച്ചു മനസിലാക്കി...

യെച്ചൂസേ... എന്തുവാ ഈ എണ്ണയും കച്ചയും.. വളരെ പതിയെ നേർത്ത സ്വരത്തിലാണവൻ ചോദിച്ചത്..

പക്ഷേ എന്തോ നിധികിട്ടിയെന്ന പോൽ കണ്ണനെ കളിപ്പിച്ചോണ്ടിരുന്ന കിച്ചുവത് കൃത്യമായി തന്നെ കേട്ടു..

യക്ഷക്ക് പറയാൻ ഒരു അവസരം പോലും കൊടുക്കാതെ കിച്ചു അതിന്റെ സകല ഹിസ്റ്ററികളും വിളിചോതാൻ തുടങ്ങി..

സാധാരണയായി കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കായി ഒന്നും മുൻകൂട്ടി ഒരുക്കി വെക്കുന്ന ശീലം ഇവിടെയെങ്ങും ഇല്ലാലോ..

പക്ഷേ ഗർഭിണിയായ സ്ത്രീക്കും അവരുടെ കുഞ്ഞിനും വേണ്ട അത്യാവശ്യമായ വസ്തുക്കൾ അടങ്ങുന്ന കൂടക്കാണ് എണ്ണയും കച്ചയുമെന്ന് പറയുന്നത്..

ഇനി കുഞ്ഞ് ആണോ പെണ്ണോ ആയിക്കോട്ടെ..

അതിൽ കുഞ്ഞ് ടെറക്കി കഷ്ണതുണികൾ സോപ്പ് എണ്ണ തൊട്ടിൽ എന്നിങ്ങനെ എല്ലാം അടങ്ങിയിരിക്കും..

സാധാരണ ചെക്കെൻ വീട്ടിൽ നിന്നാണ് എണ്ണയും കച്ചയും കൊണ്ടുവരുക..

അതൊരു ചടങ്ങ് കൂടെയാണ്..

നീ വിഷമിപ്പിക്കണ്ട നിന്റെ പെങ്ങളായി നിന്ന് യക്ഷക്ക് അതെല്ലാം വേണ്ട പോലെ കനി ഒരിക്കികൊടുക്കുമല്ലോ..

യാതൊരു ലാഘവവും കൂടാതെ കണ്ണനെ കൊഞ്ചിച്ചു കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു..

അതിനൊരു പുഞ്ചിരി മറുപടിയായി നൽകികൊണ്ട് യുവ ഓർത്തു..

എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്ന ചെക്കനെ എത്ര പെട്ടെന്ന കുട്ടി കളി മാറി എല്ലാം മനസിലാക്കാൻ പഠിച്ചേ.. കിച്ചുവിനെ പറ്റി ഓർത്തു കൊണ്ട് യുവ അഭിമാനിച്ചു..

അത് മനസിൽ കണ്ടെന്ന പോലെ കിച്ചു പറഞ്ഞു കൺമണി പഠിപ്പിച്ച തന്നതാടാ...

അന്ന് അവളേക്കാളേറെ തകർന്ന് പോയെടാ ഞാൻ, ഒന്നും മിണ്ടാതെ അറിയാതെ ഒരു മുറിക്കുള്ളിൽ അടഞ്ഞിരിക്കുന്ന പെണ്ണ്..

അന്നോളം ഞാൻ സ്നേഹിച്ചതോ വേദനിച്ചതോ ഒന്നുമല്ലെന്ന് തോന്നിപോയി..

അവളെ അടുത്തു നിന്ന് മാറുന്ന ഓരോ നിമിഷവും മനസ് നിറയെ ആതിആയിരുന്നു..

സങ്കടമായിരുന്നു..

അവളെ ഓരോ നോട്ടവും വന്നു പതിച്ചത് എന്റെ ഈ നെഞ്ചിലാടാ...

സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ പോലും താലോലികാനാവാത്ത അവസ്ഥ..

പിന്നീട് മുഴുവൻ രാവും പകലുമില്ലാതെ അവൾക്കുനിഴലായി ഞാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു..

എന്തിനേറെ പറയുന്നു ഈ കണ്ണനേക്കാൾ കുഞ്ഞായിട്ടാണ് ഞാൻ അവളെ കൊഞ്ചിച്ചോണ്ട് നടക്കുന്നേ..

എന്തോ ഓർത്തെന്ന പോൽ കിച്ചു ചിരിച്ചു..

നീ ഒത്തിരി മാറിപോയി കിച്ചു(യുവ)

മാറ്റങ്ങൾ അനിവാര്യമല്ലേ ചെക്കാ.. (കിച്ചു)

നീ ഇത് ഒരുമാതിരി പിള്ളേരെ പോലെ..

വാ... വന്നേ ഇന്ന് വിഷു തലേയാണെന്ന് മറക്കണ്ട..

നമ്മുക്ക് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർക്കാനുണ്ട്..

പറഞ്ഞില്ലെന്ന് വേണ്ടാ...

പിന്നീട് ആഗ്രഹാരം മുഴുവൻ ആഘോഷങ്ങൾക്കുള്ള ഒരുക്കാമായിരുന്നു

എല്ലാ വീടുകളിലും പൂക്കൾകൊണ്ട് തീർത്ത മാലകോർത്തിരുന്നു...

മുറ്റം നിറയെ പൂക്കളം ഒരുങ്ങി തുടങ്ങി...

ആഗ്രഹാരം മുഴുവൻ ഒന്നിടവിട്ട് ചിരാതുകൾ തെളിഞ്ഞു നിന്നു...

രാത്രിയുടെ ശോഭയിൽ അവക്ക് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്തത്ര സൗന്ദര്യമുണ്ടായിരുന്നു..

പക്ഷേ ആഞ്ഞു വീശുന്ന തെന്നൽ ഒരു തെല്ലുപോലും ചിരാതുകൾ അണകാത്തത് ഒരു കൗതുകമായിരുന്നു...

വിടർന്നു തുടങ്ങുന്ന പൂ മുട്ടുകളുടെ വമിക്കുന്ന ഗന്ധം എല്ലാവരിലും പുതു ഉണർവ് നൽകി..

മേടം മാസം ഒന്നാം തിയതി അഥവാ മലയാള മാസം ആദ്യം പുതുവർഷത്തിലാണ് വിഷു ആഘോഷിക്കുന്നത്..

ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമെടുത്ത ശ്രീകൃഷ്‌ണൻ നരകാസുരൻ എന്ന അസുരനെ വദിക്കുന്നതും അന്ന് തന്നെയാണ്..

രാത്രിയായതും കൂത്തമ്പലത്തിൽ നടരാജ വിഗ്രഹം മുഴുവൻ ചിരാതുകളാൽ തിളങ്ങി...

തൂക്ക് വിളക്കുകൾ ഇളകി മറിഞ്ഞു..

ഇമ്പമുള്ള ഈണത്തോടെ കന്യകമാർ ചുവട് വെച്ചു...

അതിനടുത്തായി കുറച്ചു പേർ ഇരുന്നു ആഗ്രഹാരത്തിൽ തന്നെ നിർമിച്ചെടുകുന്ന പടക്കങ്ങളും കമ്പിതിരികളും എന്നു വേണ്ട എല്ലാം ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്..

രാത്രി ഏറെ വൈകിയാണ് എല്ലാവരും കിടന്നത്..

വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയതും അച്ഛനും അമ്മയും എല്ലാവർക്കും അവരുടെ വക നെയ്തെടുത്ത വസ്ത്രങ്ങൾ നൽകി..

ആഗ്രഹാര വാസികൾ മുഴുവൻ രാത്രി കുളിച്ചൊരുങ്ങിയാണ് കിടന്നിരുന്നത്..

സ്ത്രീകളുടെ എല്ലാവരുടെയും വേഷം സെറ്റ് സാരിയും പുരഷമാരുടെ എല്ലാവരുടെയും മുണ്ടും ഷർട്ടുമായിരുന്നു..

രാവിലെ ആദ്യം എണീറ്റത് യശോദായായിരുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെ കണ്ണ് തുറക്കാതെ അച്ഛനെ വിളിച്ചു..

വാതിൽ തുറന്ന് മിഴികളടച്ചു ഓരോ അടിയും മനകണ്ണുകളാൽ അളന്നു ഹാളിൽ കരുതിയ കുഞ്ഞു മണി എടുത്തു മുഴക്കി..

ഇതേ സമയം ആഗ്രഹാരത്തിൽ പല വീടുകളിലും മണി മുഴക്കം കേൾക്കാമായിരുന്നു..

അത് കേട്ടതും യാശോധയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു...

ഉറക്കം ഉണർന്ന് എല്ലാവരും താഴെ എത്തിയതും തലേ നാൾ അവർക്ക് വേണ്ടി ഒരുക്കി അടയാളത്തിൽ വന്നു നിന്നു..

ആദ്യം ഡോലുവും അവനു പിന്നാലെ കനിയും കണ്ണനും പിന്നെ കിച്ചുവും അതിനു ശേഷം യക്ഷയും യുവയും അതിനു പിറകിൽ അച്ഛനും അമ്മയും അങ്ങനെ വരി വരിയായി ട്രെയിനുപോലെ എല്ലാവരും പുറത്തിറങ്ങി...

എല്ലാവരും നേരെ ചെന്നെത്തിയത് ആഗ്രഹാര മുറ്റത്തു ഒരിക്കിയിട്ടുള്ള വല്യ ശ്രീകൃഷണ വിഗ്രഹത്തിന്റെ മുന്നിലാണ്..

അതിനു താഴെയായി വല്യ ഒരു ഉരുളിയിൽ നിറയെ പഴങ്ങളും പച്ചക്കറികളും കോടിയുടുപ്പും വാൽ കണ്ണാടിയും കാപ്പും ദക്ഷിണയും കണികൊന്നയും ചെറുപഴവും നാളികേരവും തുടങ്ങി എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു..

വിഷു കണി കണ്ടതും എല്ലാവരും അവരവരുടെ കൈകളിൽ കരുതിയ ഉരുളി എടുത്തു വിഗ്രഹത്തിന്റെ താഴെ വെച്ചു..

ചുവപ്പും പച്ചയും കലർന്ന പട്ടു പൊതിഞ്ഞ കിഴികൾ കൈയിൽ കരുതി ആഗ്രഹാരത്തിൽ ഏറ്റവും തല മൂത്ത കാർന്നവർക്കരികിലെത്തി..

എല്ലാവരും വരി വരിയായി നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഗ്രഹവും കൈനീട്ടം വാങ്ങിക്കുകയും മറ്റുള്ളവർക് കിഴിയിൽ നിന്ന് സ്വർണം പൂശിയ നാണയങ്ങൾ കൈനീട്ടമായി കൊടുക്കുകുയയും ചെയ്ത് ഊട്ടുപുരയിലേക്ക് പോയി..

ഇന്ന് മുഴുവൻ ഊട്ട് പുരയിലായിരിക്കും ഭക്ഷണം...

അപ്പോഴേക്കും സമയം 8 കഴിഞ്ഞിരുന്നു..

പിന്നീട് എല്ലാവരുമൊത്തു കൂടിയത് ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് കഴിക്കാനിരിക്കുമ്പോഴാണ്...

എല്ലാവരും വളരെ ഭംഗിയാർന്ന ഉടുപ്പുകളും ആഭരണങ്ങളുമെല്ലാം ഇട്ട് അണിഞ്ഞൊരി

ങ്ങിയാണ് നിൽപ്പ്..

ഉച്ചക്കത്തെ 5 കൂട്ടം പായസം അടങ്ങുന്ന അടിപൊളി സത്യ കൂടെ ആയതും വിഷുകളികൾക്ക് ആരമ്പമായി...

മുറ്റം നിറയെ മാവിൻ കൊമ്പുകളിൽ ഒരുപാട് ഊഞ്ഞാലുകൾ കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്...

ഒരു വിഭാഗം ആളുകൾ ഫോട്ടോ ഷൂട്ടിന്റെ തിരക്കില്ലാണ്..

അങ്ങനെ എല്ലാവരും നല്ല സന്തോഷത്തോടെ പോയ്കൊണ്ടിരിക്കെ ആഗ്രഹാര വാസികൾക്ക് പുറമെ നാട്ടുകാരു കൂടി ആഘോഷത്തിൽ പങ്കെടുക്കനായി എത്തി...

ഒട്ടനവധി ആളുകൾ വിരുന്നു വന്നത് കൊണ്ടു തന്നെ എല്ലാവരും ഓടി നടന്നവരെ വരവേറ്റു..

നല്ല ചൂടുള്ള പായസങ്ങൾ അതിഥികൾക്ക് നൽകി സന്തോഷത്തിന്റെ മാറ്റുകൂട്ടി..

പടക്കവും മാല പടക്കവും പൂതിരിയും ഗുണ്ടും നിലച്ചക്രവും റോക്കറ്റും കളർ പൂതിരയും കമ്പിതിരിയും കുഞ്ഞി തിരിയും മത്താപ്പൂ പൂകൂറ്റി തുടങ്ങി എല്ലാം കത്തിച്ചു തുടങ്ങി..

നമ്മുടെ കണ്ണൻ ആണെങ്കിൽ ശബ്ദം കേട്ട് ഒരേ ബഹളമായിരുന്നു..

മാത്രവുമല്ല കുഞ്ഞി മുണ്ടും ഷർട്ടും ഉടുത്തു ആരുകണ്ടാലും കണ്ണ് തട്ടുന്ന ഒരു ചിരികുടുക..

കുഞ്ഞു നന്നേ കരഞ്ഞു ക്ഷീണിച്ചതും യാശോധമ്മാ വന്നു കണ്ണേറിഞ്ഞു ഉഴിഞ്ഞു..

കുറച്ചു ഉപ്പും മുളകും കടക്കും പേപ്പറിൽ പൊതിഞ്ഞു എന്ത് കണ്ണേറാണെങ്കിലും ഒഴിഞ്ഞു പോക്കട്ടെ എന്ന് മനസിൽ കരുതി അത് കുറച്ചകലെ ചെറുതീ കൂട്ടി അതിലിട്ടു..

അപ്പോഴേക്കും കണ്ണൻ ഉറങ്ങിയിരുന്നു ഇനി ഇവിടെ നിന്ന കുഞ്ഞു ഭയക്കും എന്നത് കൊണ്ട് കനിയും കിച്ചുവും തിരിച്ചു വീട്ടിൽ പോയി..

ഇതേ സമയം യക്ഷയുടെ ഫോണിലേക്ക് ആമിയുടെ മെസ്സേജ് വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയയായിരുന്നു..

എന്തോ ഈ സന്തോഷങ്ങൾക്കിടയിൽ യക്ഷ ആമിയെ പറ്റി പാടെ മറന്നിരുന്നു..

ആമിയുടെ മെസ്സേജ് കണ്ടതും യക്ഷക്ക് ഉള്ളിൽ ഭയം തത്തി കളിച്ചു പക്ഷേ അത് അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതിനേക്കാൾ ഭീകരം ആയിരിക്കുമെന്ന് കരുതിയില്ല..

"ഇനി നിനക്ക് കണ്ണീരിന്റെ നാളുകൾ..."

അത്ര മാത്രമായിരുന്നു ആ മെസ്സേജിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്

നോക്ക് യക്ഷ കണ്ണു തുറന്ന് നോക്ക് നിനക്ക് തൊട്ടരികിൽ ഞാനുണ്ട്..

ഫോണിൽ നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി യക്ഷ ചുറ്റും പരതി..

ഒരുപാട് നേരത്തെ തിരച്ചിലുകൾക്കൊടുവിൽ കണ്ടു അവളെ നോക്കി കോട്ടി ചിരിക്കുന്ന യക്ഷയെ..

1...2...3.. 💥

ആമി ആഗ്രഹാരത്തിന് പുറത്തിറങ്ങിയതും ഘോര ശബ്ദത്തോടെ സ്ഫോടനം നടന്നു..

കൂട്ടി ഇട്ട പടക്കങ്ങൾക്കൊപ്പം വീര്യമേറിയ പടക്കങ്ങൾ ആളി കത്തി ആളുകൾ പേടിച്ചോടി..

ചുറ്റും കരച്ചിലും ബഹളവും ഉയർന്നു..

ആരൊക്കെയോ തീ അണക്കാൻ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

ഒടുവിൽ ഇതെല്ലാം കണ്ടു തല ചുറ്റിയ യക്ഷ അഭയങ്ങളില്ലാതെ ആ മണിൽ തല ചുറ്റി വീണു..

അവസാനമായി അവളുടെ ഫോണിൽ ആമിയുടെ നമ്പറിൽ നിന്ന് ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു..

"This is just the begining🔥"

"അതേ ഇത് വെറും തുടക്കമാണ് ..

പക പൂണ്ടവളുടെ മനസിൽ എല്ലാം ചുട്ടെരിക്കാനുള്ള ജ്വാലയുണ്ട്.. അവിടെ ബന്ധങ്ങളില്ല ജീവനുകളില്ല വേദനയില്ല വിണ്ടുകീറുന്ന മാംസവും ചിന്നി ചിതറുന്ന രക്തവും മാത്രം...സ്വയം എന്തിനു വേണ്ടിയെന്നു പോലുമറിയാതെ രക്‌തഭിഷേകം നടത്തികൊണ്ടുള്ള പ്രതികാരം.."

____________________________💃

മുഖത്തു നിർത്താതെ വെള്ളം കുടഞ്ഞതും യക്ഷ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.. പ്രായമായ ഒരു സ്ത്രീയുടെ മടിയിൽ തല ചായിച്ചാണവൾ കിടക്കുന്നത്..

ചുറ്റും ആരൊക്കെയോ ശബ്ദം ഉയർത്തി സംസാരിക്കുന്നുണ്ട് ഒരു സ്ത്രി ഇടക്കിടെ തേങ്ങുന്നുണ്ട്..

കാഴ്ചകൾ ഒന്നും വ്യക്തമല്ല,ചെവിയിൽ എന്തൊക്കെയോ മൂളും പോലെ തലക്ക് ഭാരം വിട്ടു മാറുന്നില്ല...

തന്റെ അരികിലായി ചോരയിൽ പൂണ്ടു ഒരുപാട് പേർ കിടക്കുന്നുണ്ട് മറ്റു ചിലർ കരച്ചിലടക്കി പിടിക്കുന്നു..

യക്ഷ ചുറ്റും യുവാക്കായി പരതി...

ഇല്ല ആരും അരികില്ലില്ല..

കൈ മുട്ടിൽ നല്ല നീറ്റൽ അനുഭവപെടുന്നുണ്ട്, കൈ കല്ലിൽ ഉരതി തോലനങ്ങിയിരിക്കുന്നു..

സ്സ്... അവൾ ഒന്ന് എരിവ് വലിച്ചു... ചുറ്റും കിടക്കുന്നവരുടെ ദയനിയത നിറഞ്ഞ മുഖം കൺകെ ആ വേദന ഒന്നുമല്ലെന്ന് തോന്നി പോയി പക്ഷേ മനസിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഭാരം തോന്നി...

ചിന്തകൾ കാടുകയറിയപ്പോഴാണ് എന്തൊക്കെയോ തട്ടി എറിയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് യക്ഷ സ്വായബോധത്തിൽ എത്തിയത്..

മദ്ധ്യവയസ്കനായ ഒരു വ്യക്തയോട് കയർത്തു കേറുകയാണ് യുവ ഒപ്പം ആഗ്രഹാര വാസികളുമുണ്ട്..

അവർക്കരികിലായി കനിയും അമ്മയും നിൽപ്പുണ്ട്..

ഇരുവരുടേയും മുഖം കരഞ്ഞു വീർത്തിട്ടുണ്ട് അമ്മയുടെ തേങ്ങലിന്റെ സ്വരം കേൾക്കേ യക്ഷയുടെ ചങ്കിൽ ആരോ കത്തി കുത്തിയിറക്കുന്ന വേദന തോന്നി കാരണം പോലും അറിയാതെ ആ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തൂവി..

ഒരു ബലതിനെന്ന പോൽ വീർത്ത വയറിനെ കൈകൊണ്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു പ്രയാസപ്പെട്ട് അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നതും ഇടക്കിടെ അടികൾ കുഴഞ്ഞു വീഴാൻ പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

ആരൊക്കെയോ അങ്ങോട്ട് പോകേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത് കേട്ടെങ്കിലും നിറവയറും താങ്ങി പിടിച്ചു യക്ഷ അവർക്കരികിലെക്കെത്തി പക്ഷേ അവളെ അവരാരും കണ്ടിരുന്നില്ല..

അവർക്കിടയിൽ ഒരു കുറ്റവാളിയെ പോലെ ശിരസ് താഴ്ത്തി നിൽക്കുന്ന യാശോധമ്മയേ കണ്ട് അവൾ വേഗത്തിൽ അവർക്കരികിലേക്ക് ചെന്ന് ആ മാറോടണഞ്ഞു നിന്നു..

യക്ഷയെ കൂടെ കണ്ടതും യാശോധക്ക് ഒന്നൂടെ വിഷമായി, പക്ഷേ അവൾക്ക് വേണ്ടി പാട് പെട്ട് ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി...

പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും കൂടി നിന്നവരിൽ ചിലർ യാശോധയെ വീണ്ടും കുറ്റപെടുത്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..

"ഞങ്ങൾ കണ്ടതാ ഈ സ്ത്രീ കുറച്ചു മാറി നിന്ന് തീ കൂട്ടുന്നത് മനപൂർവം കരുതി കൂട്ടി തന്നെ ചെയ്ത സ്ഫോടനമാണിത്..

ഈ നശിച്ച സ്ത്രീ കാരണം എത്ര പേരാണെന്നോ ജീവനു വേണ്ടി കിടന്നു പിടയുന്നത്.."

എന്നിങ്ങനെ തുടങ്ങി ഒരുപാട് കുറ്റപ്പെടുത്തലുകൾ അവർ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു..

യക്ഷ എല്ലാം കേട്ട് ഒരു നിമിഷം തറഞ്ഞു നിന്നു സത്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞിട്ടും തന്റെ അമ്മയെ ഒരു കുറ്റവാളിയെ പോലെ ശപിക്കുന്നത് കണ്ടു അവൾക്ക് സഹിക്കുന്നില്ലായിരുന്നു...

അവൾ തളർന്നു പോകുമെന്ന് തോന്നിയപോൾ ദയനീയമായി യുവയെ നോക്കി..

പക്ഷേ ആ കണ്ണുകളിലും നിസ്സഹായതയായിരുന്നു..

വാക്കുതർക്കങ്ങൾ നിർത്താതെ തുടർന്ന് കൊണ്ടിരിക്കെ എവിടെ നിന്നോ അച്ഛനെയും കൂട്ടി കിച്ചു ഓടി വന്നു കൈയിൽ ഒരു ലാപ്പും ഉണ്ട്..

ആദ്യമൊന്നും കാര്യം മനസിലായില്ലെങ്കിലും ലാപ്പിലൂടെ ഓടി മറയുന്ന ദൃശ്യങ്ങൾ കാൺകെ എല്ലാവർക്കും ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായി..

മുഖം മറച്ച ഒരു സ്ത്രീ നേരെത്തെ യെശോദാമ്മ കത്തിചണച്ചാ തീ കുണ്ഡം വീണ്ടും കത്തിച്ചു ഒരു നിശ്ചിത അകലത്തിലാക്കി പടക്കങ്ങൾ

അണി നിരച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട് ആ സ്ത്രീ പോകും മുന്നേ ആരെയോ രുക്ഷമായി നോക്കുകയും അതിന് ശേഷം വേഗത്തിൽ ആഗ്രഹാരം വിട്ടു പോകുന്നതും അഗരാഹാരത്തിലെ മെയിൻ cctv യിൽ പതിഞ്ഞ വീഡിയോ ആയിരുന്നത്..

അമ്മയെ കുറ്റം പറഞ്ഞവരെല്ലാം ഒരു നിമിഷം കുറ്റബോധത്താൽ തല കുനിച്ചു..

നോവിച്ച വാക്കുകൾക്ക് പകരമാവില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും അമ്മയോട് പരസ്യമായി മാപ്പ് പറഞ്ഞു...

അപ്പോഴേക്കും ഒരു വിധം ആളുകളെ ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ചിരുന്നു..

പക്ഷേ ദുഃഖങ്ങൾക്ക് മീതെ ദുഖമെന്ന് പറഞ്ഞ പോൽ ആഗ്രഹാരത്തിലെ കാന്താരി മുളകായ താര മോൾ വിട പറഞ്ഞു..

ഒരു കുടുംബം പോലെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ആഗ്രഹാര വാസികൾക്ക് അതിൽ പരം മറ്റൊരു വിഷമം നേരിടേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല...

പണികരമ്മാവനു ശേഷം ഏറ്റവും സങ്കടത്തിലാഴ്ത്തിയ മരണം..

എല്ലാവർക്കും കണ്ണിൽ നിന്ന് ചുടു രക്തം ഒഴുകുന്ന പോലെ തോന്നി..

ഒരു വിധം സകല കർമങ്ങളും മറ്റും കഴിഞ്ഞപ്പോഴതേക്ക് ഒരാഴ്ച കടന്നു പോയി..

പലരുടേയും മുറിവുകൾ ഉണങ്ങി..

താരമോളുടെ കുറവ് നികത്താനാവില്ലെങ്കിലും പതിയെ അവളയെയും മറന്നു തുടങ്ങി..

യക്ഷയുടെ ഡേറ്റ് അടുത്തത് കൊണ്ടും സ്കാനിംഗ് ചെയ്യാൻ വെഴുകിയത് കൊണ്ടും വെച്ച് താമസിപ്പിക്കാതെ അവർ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി..

പോകും വഴി അഡ്മിറ്റ്‌ ഉറപ്പാകുമെന്നത് കൊണ്ട് യക്ഷയും കണ്ണനും ഒഴികെ ബാക്കിയുള്ളവർ കടയിൽ പോയി എണ്ണയും കച്ചയും തുടങ്ങി ആവിശ്യ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിച്ചു..

ഇതേ സമയം കണ്ണനെ മടിയിലിരുത്തി കളിപ്പിക്കുകയാണ് യക്ഷ..

അന്ന് ആമി മെസ്സേജ് അയച്ചതിനു ശേഷം പിന്നീട് ഒരിക്കലും അവളുടെ ശല്യം ഉണ്ടായിട്ടില്ല..

പക്ഷേ പതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന ചെന്നായയെ പോലെ അവളിലെ ചെകുത്താൻ എപ്പോ പുറത്തു ചാടുമെന്ന് ആർക്കും നിർവചിക്കാനാവില്ല..

കാറിലിരുന്നിട്ട് യക്ഷകണെങ്കിൽ ചൂടെടുത്തിട്ട് പാടില്ലായിരുന്നു..

മനസിനെന്തോ ഭയം കീഴ്പ്പെടുത്തിയ പോലെ മനസെലാം കലങ്ങിമറിയുന്നു..

ഗർഭവസ്ഥയിൽ മൂഡ് സ്വിങ്ങിങ് പതിവാണ് അത് കൊണ്ട് തന്നെ അതിനെ വല്യ ഗൗരവത്തിലെടുക്കാതെ ഗ്ലാസ്സെല്ലാം കയറ്റി a/c ഓൺ ചെയ്തു..

കണ്ണന് ബുദ്ധിമുട്ടാവാത്ത വിധം ചെറു തോതിൽ മെലോഡി സോങ് പ്ലേ ചെയ്തു...

കേട്ട് കൊണ്ടിരിക്കെ അടിവയറ്റിൽ എന്തോ കുളത്തി പിടിക്കുമ്പോലെ..

പതിയെ പതിയെ വേദന മുറുക്കി തുടങ്ങി a/c യുടെ തണുപ്പിലും അവൾ വിയർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

യക്ഷയുടെ ഒരു കൈ അടിവയറിലും മറുകൈ

ഉറങ്ങുന്ന കണ്ണനെ മാറോടണച്ചു പിടിച്ചുമാണുള്ളത്...

ഒരു നിമിഷം എന്താണെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായില്ല കണ്ണിലെല്ലാം ഇരുട്ട് കേറുന്നു മുഖമെല്ലാം വിളറി മാറെല്ലാം വിങ്ങി തുടങ്ങി..

അടിവയറ്റിൽ അസ്സഹാന്യമായ വേദനയും കടച്ചിലും പുകച്ചിലും..

യക്ഷയുടെ പിടച്ചിലൂടെ ഉള്ള കരച്ചിൽ മുഴങ്ങിയതും അടി നാഭിയിൽ നിന്ന് വെഴുവെഴുപോടു കൂടിയ ദ്രവാകം പുറപ്പെട്ടു

അവൾക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ ആവുമായിരുന്നില്ല...

കാലിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ രക്തം ഡ്രസ്സിലൂടെ പടർന്നു ഇറങ്ങി അവൾ നനഞ്ഞു കുതിർന്നു..

കണ്ണെല്ലാം ഇരുട്ടാടകുന്നത് പോലെ തോന്നിയതും യക്ഷ അടുത്തു കിടക്കുന്ന ഫോൺ കൈയിൽ എടുത്തു വേദന കടിച്ചമർത്തി യുവക്ക് ഫോൺ ചെയ്തു പക്ഷേ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവർക്കാർക്കും ഫോൺ പോകുന്നില്ലായിരുന്നു ഔട്ട്‌ ഓഫ് കവറേജ് ഏരിയ എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഫോൺ നിശ്ചലമായി...

ആഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്...........

_______________________*

അമ്മേ വാ മതി പർച്ചേസ് ചെയ്തത് ബാക്കി വല്ലതും ഉണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ വാങ്ങാ...

അത്രയും പറഞ്ഞ് യുവ ഷോപ്പിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി..

എന്തോ അവന്റെ മനസ് വെല്ലാണ്ട് കലങ്ങി മറിയുന്നു കാരണമറിയാതെ ഒരു നോവ് തന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്തുമ്പോലെ..

പ്രിയപ്പെട്ടതെന്തോ നഷ്ടപ്പെടാൻ പോകുന്നെന്ന് മനസ് പറയുന്നു..

ആവിശ്യമില്ലാത്ത പലതും സ്വയം മനസിലിട്ട് ഊതി വീർപ്പിച്ചു കൊണ്ടവൻ നടന്നു..

ഫോണിലേക്ക് നോട്ടിഫിക്കേഷൻ വരുന്നതറിഞ്ഞതും യുവ ഫോൺ ഓൺ ആക്കി..

അതിൽ unknown number ഇൽ നിന്നും ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു..

യുവ ആ മെസ്സേജ് വായിച്ചു നോക്കിയതും അവന്റെ ഭയം വർധിച്ചു കാലുകൾ വേഗത്തിൽ മുന്നോട്ട് ചലിച്ചു പക്ഷേ അവൻ എത്തുന്നതിനു ഒരു മിനിറ്റു മുന്നേ അവരുടെ കാർ അതിവേഗത്തിൽ കുതിച്ചു...

കണ്ടു നിന്നവരുടെ എല്ലാം ഹൃദയം നിശ്ചലമായി ചുറ്റും നിശബ്ദത്ത പടർന്നു ചെവികൾ കൊട്ടി അടഞ്ഞു..

നിയന്ത്രണം തെറ്റി പാഞ്ഞു വന്ന ലോറി യക്ഷയും കുഞ്ഞുമുള്ള കാറുമായി ഒരുപാട് ദൂരം പോയി ഹൈവെയിൽ ഘോര ശബ്ദത്തോട് കൂടി ആ കാർ ചെന്നിടിച്ചു...

ചില്ലുകൾ ചിതറി ഡോറുകൾ പൊളിഞ്ഞു കാർ ഇടിച്ചു ചതഞ്ഞു..

അതിനുള്ളിൽ ജീവനുള്ള മൂന്നു ജീവനുകളുമുണ്ടായിരുന്നു...

ചോര വാർന്നൊലിച്ച് ചില്ലുകൾ കുത്തി കയറി ശ്വാസമെടുക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത ജീവനുകൾ ....

"കണ്ണാ...."

ഹൃദയം പൊട്ടിയുള്ള കണ്മണിയുടെ ശബ്ദം അവിടെയെല്ലാം പ്രധിധനിച്ചു പക്ഷേ അപ്പോഴും യുവയുടെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങിയിരുന്നത് അവസാനമായി അവൻ വായിച്ച ആ മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു

"yuva....!

please Look at this moment & let's enjoy, your love, your loved ones, this moment you will lose all your soul forever ... I will watch you stand helpless like a madman and then burst into laughing and celebrate your sorrows I will not rest until I see your destruction ...!

ദയവായി ഈ നിമിഷം നോക്കൂ, ആസ്വദിക്കൂ , നിന്റെ പ്രണയം , നിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവർ, ഈ നിമിഷം നിനക്ക് നിന്റെ എല്ലാ ആത്മാവും എന്നെന്നേക്കുമായി നഷ്ടപ്പെടും ... നീ ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ നിസ്സഹായനായി നിൽക്കുന്നത് ഞാൻ കാണുകയും തുടർന്ന് ചിരിക്കുകയും ചെയ്യും,നിന്റെ സങ്കടങ്ങളിൽ ഞാൻ ആനന്ദം കണ്ടെത്തും ആഘോഷിക്കുകയും ചെയ്യും, നിന്റെ നാശം കാണും വരെ വിശ്രമിക്കില്ല ഞാൻ...!

തളർന്നുകൊണ്ട് കാറിനു പുറകെ ഓടിയ കൺമണിയെ യക്ഷയെ ഇടിച്ചിട്ട ലോറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വന്ന ഒരു പറ്റം ആളുകൾ ചേർന്ന് വാളെടുത്ത് വെട്ടി...

ചുറ്റും നടക്കുന്നതൊന്നും മനസിലാകാതെ നിശ്ചലമായി നിൽക്കുന്ന യുവ കനിയുടെ വേദനയാർന്ന സ്വരം കേട്ടാണ് സ്വബോധത്തിൽ എത്തിയത്...

ചെവി കൊട്ടി അടച്ചത് പോലെ കണ്ണിലെല്ലാം ഇരുട്ട് കേറുന്നു..

ചെവികരികിലായി എന്തോ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നത് മനസിലാക്കിയ യുവ ചെവിയിലൂടെ ഒഴുകുന്ന രക്തത്തെ നോക്കിനിന്നതല്ലാതെ ഒന്നും ചെയ്തില്ല ജീവശവം പോലുള്ള അവന്റെ ശരീരം കൈയിൽ കരുതിയ വടികൊണ്ടവർ അടിച്ചു മെദാക്കി, തലയുടെ കനം പിന്നെ പിന്നെ കൂടുന്നതല്ലാതെ കുറഞ്ഞില്ല..

ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും അവർക്കായില്ല..

ഒരു തൂവൽ കണക്കെ നിലം പതിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മുന്നിൽ ആ കുടുംബം മുഴുവൻ ചിരി തൂകി നിൽക്കുന്ന ദൃശ്യങ്ങളായിരുന്നു...

ജീവന് പോകുന്ന വേദനയിൽ തന്റെ പ്രണാനും കൈയെത്തും ദൂരത്തു ജീവനു വേണ്ടി പിടയുന്ന തന്റെ പെങ്ങളും...

ഓരോരുത്തരുടെയും മുഖത്തെ പുഞ്ചിരിയും കുറുമ്പും ഓർക്കാവേ മുറിവുകളെല്ലാം ഒന്നും അല്ലാത്തത് പോലെ...

ഹൃദയം കീറി മുറിഞ്ഞ വേദന...

കണ്ണടക്കും മുന്നേ അവൻ കണ്ടു ഇരു കൈകളിലെയും സാധനങ്ങൾ നിലത്തിട്ട് ചെവിരണ്ടും കൊട്ടി അടച്ച യാശോധയെ..

അവരെ രക്ഷിക്കാനായി അവന്റെ കൈകൾ ഉയർന്നെങ്കിലും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം..

ആ ഐശ്വര്യം തുളുമ്പുന്നാ മുഖം വേദനയാൽ വിങ്ങി..

അവരുടെ ഇടതുറന്ന കാർകുന്തളിൽ പിടി മുറുക്കി ആ കഴുത്തിൽ കത്തി അമരുന്നത് കണ്ടു നിൽക്കാനാവാതെ അവൻ മിഴികൾ അടച്ചു ഒരു വിധത്തിൽ എണീക്കാൻ നോക്കുന്ന യുവയെ കണ്ടു അവസാനം അവർ യുവയുടെ തലക്ക് മീതെ സർവശക്തിയുമെടുത്ത് ആയുധം വീശി...

വേദന കലർന്ന ഞെരക്കമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അവനിൽ നിന്ന് ഉയർന്നില്ല..

തലയിലൂടെ ഇറ്റി ഇറങ്ങിയാ രക്തം അവന്റെ കണ്ണ് പീലികളിൽ തങ്ങി നിന്നു...

എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവനെ പോലെ കിടക്കുന്ന അവനെ നോക്കി സാബിനോടൊത്തവൾ ചിരിച്ചു അവന്റെ ജീവന് ഇല്ലാത്തക്കിയ ചിരി..

തിരിച്ചു പോകാൻ തുടങ്ങിയതും മറ്റെന്തോ കണ്ടെന്ന പോൽ ആമി ചിരിച്ചു...

ഇല്ല എന്റെ പക അണഞ്ഞിട്ടില്ല...

അത് ഇല്ലാണ്ടാകണമെങ്കിൽ നിന്റെ ഉറ്റവരെല്ലാം മരിക്കണം..

സ്പീഡിൽ വരുന്ന കാറിൽ നിന്ന് മിഴികൾ നിറച്ചു വരുന്ന കിച്ചുവിനേയും യക്ഷയുടെ അച്ഛനെയും ഡോലുവിനെയും നോക്കിയവൾ മൊഴിഞ്ഞു...

കിച്ചു എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിന്നു..

ചുറ്റും ഒരുപാട് ആളുകളുണ്ടെങ്കിലും ഒരാൾ പോലും അവരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല...

ചോര വാർന്ന് കിടക്കുന്ന കണ്മണിയെ തന്റെ മടിയിൽ കിടത്തി അവൻ തട്ടി വിളിച്ചു അച്ഛന്റെ അലർച്ച കേട്ട് നോക്കിയതും പൊടുന്നനെ ഡോലു നിലം പതിച്ചു...

അവനിൽ നിന്ന് തെറിച്ച രക്തം കിച്ചുവിന്റെ വെള്ള ഷർട്ടിലും മുഖത്തും പറ്റി പിടിച്ചു...

ക്രൂരതയോട് ചിരിക്കുന്ന ആ രക്ഷസനെ കണ്ടതും അവനിൽ ഭയം മാറി പക ആളി കത്തി...

ഒന്നും നഷ്ടപ്പെടാൻ ഇല്ലാത്തവനെ പോലെ അയാളെ ചവിട്ടി വീഴുതി..

അപ്പോഴേക്കും കിച്ചുവിനെ പിടിച്ചടക്കാൻ അവന്റെ ആളുകൾ അണിനിരന്നു..

അവശേഷിച്ച യക്ഷയുടെ അച്ഛനെ യാതൊരു കാരുണ്യവും കൂടാതെ ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വണ്ടിക്കു മുന്നിൽ തള്ളിയിട്ടു...

ആആഹ്‌...

അതിനിടയിൽ പെട്ട് ചതനരഞ്ഞ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വരം കണ്ടു നിന്നവരിൽ ഭയവും സഹതാഭവും വേദനയും നിറഞ്ഞു..

അവരിൽ നിന്ന് കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ച കിച്ചുവിനെ അവർ കൈയിൽ കരുതിയ പെൻ പോസെൻ കഴുത്തിലെ പ്രധാനപെട്ട നാഡീ നിരമ്പിലേക്കായി കുത്തിവെച്ചു...

തളർന്നു വീണ അവന്റെ കൈകൾ തന്റെ പ്രിയപെട്ടവളുടെ കൈകളിൽ കോർകപ്പെട്ടു.. മരണത്തിൽ പോലും തനിചാകില്ലെന്ന പോൽ...

സമയം കടന്നു പോയികൊണ്ടിരുന്നു ആ ശരീരങ്ങൾ ചോര വാർന്നു എത്രനേരമെന്നില്ലാതെ ആ റോഡിൽ ആരോരുമില്ലാത്തവരെ പോലെ കിടന്നു..

ആംബുലൻസുകൾ ചീറി പാഞ്ഞു വന്നു...

ഓരോരുത്തരെയായി കാറുകളിൽ കയറ്റി..

പിന്നീട് റോഡിനു കുറുകെ ആക്സിഡന്റായി കിടക്കുന്ന യക്ഷയുടെ കാറിലേക്ക് പോയി ഒരുപാട് നേരത്തെ പരിശ്രമങ്ങൾകൊടുവിൽ അവർ കണ്ണനേയും അവളെയും പുറത്തെടുത്തു യക്ഷയിൽ നേരിയ തോതിൽ ബോധം ഉണ്ടായിരുന്നു കാറിൽ നിന്ന് സ്റ്റാർക്ചറിൽ കിടത്തും നേരം അവൾ എന്തോ പറയാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

കു... ഞ് അത്ര മാത്രമേ പുറത്തു വന്നോളു..

കണ്ണൻ കൈകളിൽ ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ അവർ അത് ഗൗനിച്ചില്ല..

വേഗത്തിൽ അവളുമായി പായുമ്പോൾ അവൾ വേദനയാൽ മുഖം ചുളിച്ചു അടിവയറ്റിൽ കൊത്തി വലിക്കുന്ന വേദന..

തന്റെ കുഞ്..

അവളുടെ വസ്ത്രം മുഴുവൻ രക്തമായിരുന്നു..

പോകും നേരം വരെ കാറിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടൻ അവൾ മറന്നില്ല..

ആംബുലൻസിൽ കയറ്റി ഡോർ അടക്കാൻ നേരം ഒരാൾ ഓടി വന്നു ഡോക്ടർ എന്ന് വിളിച്ചു..

അയാളുടെ കൈയിൽ ചോരയിൽ കലർന്ന ഒരു കുഞ്ഞു വാവ ഉണ്ടായിരുന്നു...

കുഞ്ഞിന്റെ ഉച്ചത്തിലുള്ള കരച്ചിൽ ആ വേദനയിലും യക്ഷയുടെ മിഴികളിൽ സംതൃപ്തിയുടെ പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു...

സിസ്റ്റർ വേഗം തന്നെ കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി ഡോർ അടച്ചു പോകും വഴി കുഞ്ഞിന്റെ കാറിൽ വെച്ച് വേർപെട്ട പുക്കിൾ കോടി സെപ്റ്റിക് ആകാത്ത വിധം വൃത്തിയാക്കി, കുഞ്ഞിന്റെ മേലുള്ള ചോര തൊടച്ചെടുത്തു ഒരു കുഞ്ഞു ടെറക്കിയിൽ പൊതിഞ്ഞു..

അപ്പോഴേക്കും മറ്റൊരു സിസ്റ്റർ കണ്ണനെ ബെഡിൽ കിടത്തി നെഞ്ചത്തായി എത്ര നേരമെന്നില്ലാതെ അമർത്തി ഒടുവിൽ അവൻ ഒന്ന് ഉയർന്നു പൊങ്ങിയത്തും വേഗം ഓക്സിജൻ കണക്ട് ചെയ്തു...

യക്ഷയെ നേരെ കൊണ്ടു പോയത് ലേബർ റൂമിലേക്കാണ് അവിടെ വെച്ചാണ് അവളുടെ മുറിവുകൾ ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്തത്..

പ്രസവത്തിനൊപ്പം വേണ്ട സിശ്രുഷകൾ ചെയ്തു പക്ഷേ ആക്സിഡന്റ്ലി അവളുടെ ഒരു കൈയും ഒരു കാലും ഒടിഞ്ഞു പോയി പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ട് അവളുടെ മേലുള്ള മുറിവുകളെല്ലാം കെട്ടി പക്ഷേ ആൾക്ക് ബോധം തെളിഞ്ഞിരുന്നില്ല..

അതിന് പുറമെ കുഞ്ഞിന്റെ പിടച്ചിലീനനുസരിച് അവളുടെ മാറിടങ്ങൾ വിങ്ങി നിറഞ്ഞു...

അവളുടെ കണ്ണീരിനൊപ്പം അവയും ഒഴുക്കി ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി..

കുഞ്ഞിനെ നേരെ Incubator ഇൽ ആകുകയാണ് ചെയ്തത് കുറച്ചു കോംപ്ലിക്കേറ്റഡ് ബർത്ത് ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ നല്ല പോലെ കെയർ ആകാനും അതാണ് നല്ലതെന്നാണ് ഡോക്ടറുടെ നിർദ്ദേശം..

കുഞ്ഞിന് പാൽ കൊടുക്കാൻ പറ്റാത്ത സാഹചര്യമായത് കൊണ്ട് തന്നെ ബ്രേസ്റ് പമ്പ് വെച്ച് ഫീഡിങ്ങിന് വേണ്ട പാൽ പമ്പ് ചെയ്തെടുത്തു...

ഇതേ സമയം രണ്ടു ജീവനുകളെ വെള്ള പൊതിഞ്ഞു മോർച്ചറിയിലേക്ക് കൊണ്ടു പോയിരുന്നെ...

പ്രകൃതി പോലും അവരുടെ അഭാവം സഹിക്ക വയ്യാതെ പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു... ആർത്തിരമ്പുന്ന മഴയിൽ ആ മുഖത്തെ മൂടി വെച്ചിരുന്ന വെള്ള തുണി സ്ഥാനം മാറി കിടന്നു...

പക്ഷേ ആ ഐശ്വര്യം തുളുമ്പിയ മുഖത്തു പുഞ്ചിരി ഇല്ലായിരുന്നു ശോഭയില്ലായിരുന്നു ശാസനയില്ലായിരുന്നു ഒരു തുള്ളി ജീവന്റെ തുടിപ്പ് പോലും ഇല്ലായിരുന്നു..

ആരോടും ഒന്ന് യാത്ര പോലും പറയാതെ തന്റെ ഡോലുവിനെ ആ ചിറകിനടിയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു അവർ യാത്രയായിരുന്നു...

" അവരുടെ യാശോദാമ്മയും ഡോലുവും"

പക്ഷേ ജീവനോട്‌ മല്ലിട്ട് കിടക്കുന്ന അവരാരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല അവരുടെ പ്രിയപെട്ടവരുടെ വിയോഗം..

ദിവസങ്ങൾ വീണ്ടും കൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു...

മയക്കം ഉണരുമ്പോൾ യക്ഷ യുവക്കായി പരതുമെങ്കിലും അവനെ ഒരു നോക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല...

അവിടെ നടന്നതൊന്നും അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല...

ജീവൻ പോകുന്ന വേദനയിൽ കണ്ണനൊരു പോറൽ പോലും വരാതെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഒരു പെണ്ണ് കുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകുമ്പോൾ അവൾക്ക് ജന്മം നൽകിയ ഒരു അച്ഛനും അമ്മയും അവൾക്കൊപ്പം ജന്മമെടുത്ത അവളുടെ സഹോദരങ്ങളും തന്റെ ഉദരത്തിൽ പേറിയ പ്രാണന്റെ തുടിപ്പും ചോര വാർന്ന് അതേ റോഡിൽ മരണത്തോട് മല്ലിട്ട് കിടക്കുവായിരുന്നെന്ന്...

ദിവസം ഇത്രയായിട്ടും അവൾക്ക് ആ ആക്സിഡന്റിന്റെ ഷോക്ക് വിട്ടു മാറിയിരുന്നില്ല...

കാര്യമായ ഭക്ഷണമോ വൈറ്റാമിൻസോ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലായിരുന്നു...

കുഞ്ഞിനെ പോലും കാണാൻ സാധികാത്ത വിധം അവൾ അവശയായിരുന്നു...

സമയ സമയം പമ്പ് ചെയ്തെടുക്കുന്ന അമ്മിഞ്ഞ പാൽ കുഞ്ഞിന് കിട്ടുന്നുണ്ടെന്ന് മാത്രം അവൾക്കറിയാം...

ഒരു വേള കുഞ്ഞിനെ മാറോടണച്ചു പിടിച്ചു ചൂട് പകരാനും യുവയുടെ നെഞ്ചിൽ സ്ഥാനം പിടിച് എല്ലാവരെയും കാണാനും അവൾക്ക് വല്ലാത്ത ആഗ്രഹം തോന്നി...

പക്ഷേ പര സഹായമില്ലാതെ ഒരടി പോലും നടക്കാൻ അവൾക്കാവില്ലായിരുന്നു...

അതിന്റെ കൂടെ മയക്കം ഉണരുന്ന സമയങ്ങളിൽ അഞ്ചുമിനിറ്റിലേറെ ഒന്നും ആലോചിക്കാൻ കഴിയാതെയുള്ള വെട്ടി പൊളിയുന്ന തല വേദന അവളിൽ ഭയം സൃഷ്ടിച്ചു...

അമ്മയെ കാണാൻ വല്ലാതെ കൊതി തോന്നി പക്ഷേ അതിന് അൽപായുസായിരുന്നു...

സങ്കടങ്ങൾ തികട്ടി വന്നു മിഴികൾ നിറയുമ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും മയക്കം പുൽകിയിരുന്നു...

ഇതേ സമയം icu വിൽ കിടന്നിരുന്ന യുവ അവനു മീതെയുള്ള വയറുകളെല്ലാം വലിച്ചെടുത്തു...

അവൻ മാനസിക നില തെറ്റുന്നത് പോലെ തോന്നി...

അപ്പോഴേക്കും അവിടേക്ക് യുവയുടെ ഫ്രണ്ടായ ഡോക്ടർ കടന്നു വന്നു..

അവനെ മാക്സിമം കൂൾ ആക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന് അവനെ സമാധാന പെടുത്താനായില്ല...

തന്നോട് ഓരോന്ന് പറയുന്ന വിജയ് പറയുന്നത് പോലും കേൾക്കാൻ കൂട്ടാകാതെ അവൻ ആദ്യം ചോദിച്ചത് യാശോധമ്മയേ ആയിരുന്നു...

കാരണം ആ നോട്ടം അത്രത്തോളം അവനിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു...

അവൻ അവനോട് തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നി...

ജീവനോടെ ഉണ്ടായിട്ട് കൂടെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാത്തത്തിൽ അവൻ സ്വയം വേദനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..

ഒരു നടക്കും യുവ അടങ്ങില്ലെന്ന് മനസിലായ ഡോക്ടർ അവനുമായി മോർച്ചെറിയിലേക്ക് നടന്നു...

അവൻ നടക്കാൻ നന്നായി പ്രയാസപെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

അങ്ങിങ്ങായി മുറിവിൽ നിന്ന് രക്തം കിനിയാൻ തുടങ്ങി..

ആദ്യം ഒന്ന് ശങ്കിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് ഓരോ അടി വെക്കുമ്പോഴും അവന്റെ കാലിടറാൻ തുടങ്ങി...

ഹൃദയത്തിൽ കല്ല് കയറ്റി വെച്ച ഭാരം..

തണുപ്പ് നിറഞ്ഞ മോർച്ചറിയിൽ ആരുമില്ലാത്തവരെ പോലെ അനാഥമായി കിടക്കുന്ന ആ ശരീരങ്ങൾ കണ്ടതും യുവക്ക് തളർച്ച അനുഭവ പെട്ടു...

മുഖമെല്ലാം വികൃതമായി മുറിവുകൾ നിറഞ്ഞ ആമനുഷ്യൻ യക്ഷയുടെ അച്ഛനാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ അവൻ അധികം സമയം വേണ്ടായിരുന്നു...

അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടതും അവനു ഒന്നും ഉരിയാടാനാകാതെയായി...

ചിരിതൂക്കി നിൽക്കുന്ന യാശോധയെ ഓർമ വന്നതും അവൻ പണി പെട്ട് അ.. അമ്മ.. എന്ന് ചോദിച്ചു മിഴികൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു..

ആക്ഷരങ്ങൾ തൊണ്ടകുഴിയിൽ തിങ്ങി നില്കുന്നു ശ്വാസം നിലച്ചു...

നിശ്ചലമായി കിടക്കുന്ന യാശോദാമ്മാ...

അവൻ തകർന്നു പോയി പൊട്ടികരഞ്ഞു...

അവരോട് ചേർന്ന് ഡോലുവും ഉണ്ടാകുമെന്ന് അവൻ സ്വപനത്തിൽ പോലും കരുതിയില്ല...

മനസിൽ തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു അഭിമാനം കൊള്ളൂന്ന ആ സാധു മനുഷ്യനും ഒരു അമ്മയെ പോലെ തന്നെ തലോടി ഊട്ടുന്ന ആ അമ്മയും നിറഞ്ഞു നിന്നു...

പലപ്പോഴും ഗുണ്ടപ്പ വിളിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ പലഹാരങ്ങൾ തട്ടി പറിക്കുന്നതും പിണങ്ങി മാറിയിരിക്കുമ്പോൾ അവൻക്കായി ഒരു പെട്ടി നിറയെ ചോക്ലേറ്റ് കൊണ്ടു കൊടുക്കുന്നതും തന്നേക്കാൾ ശ്രദ്ധയോടെ യക്ഷയെ പരിചരിക്കുന്നതും വയറിൽ ചെവിയിൽ ചെവിയോർത്തു കിടക്കുന്നതും അത് കണ്ടു അസൂയ മൂത്ത് ഡോലുവിനെ തള്ളി താഴെയിടുന്നതും അവന്റെ മനസിൽ മിന്നി മറഞ്ഞു...

ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ മനസ് തകർന്നവൻ അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു...

മൂവർക്കും സ്നേഹ ചുംബനങ്ങൾ അർപ്പിച്ചതും അവൻ ആശ്രയതിനെന്ന പോലെ വിജയിയെ പിടിച്ചു നിന്നു...

ശരീരത്തിൽ കിനിനിറങ്ങുന്ന രക്തം അവനെ വേദനിപ്പിച്ചില്ല...

മനസ് നിറയെ താൻ കാരണമല്ലേ എന്ന കുറ്റ ബോധം മാത്രം...

നിസഹായത നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ പക സ്ഥാനം പിടിച്ചു...

നിങ്ങളുടെ മരണത്തിന് പകരം ചോദിചില്ലെങ്കിൽ ഈ *യാഥാവ്* ന്റെ ജീവിതത്തിന് അർത്ഥമില്ലാതാകും..

നിങ്ങൾ അനുഭവിച്ച ഓരോ വേദനക്കും ഞാൻ അവരെ കൊണ്ട് കണക്ക് പറയിക്കും...

ഇത് യുവ നിങ്ങൾക്ക് തരുന്ന വാക്ക്...

അവസാന വാജകങ്ങൾ പറയുമ്പോൾ അവന്റെ തൊണ്ട ഇടറി പോയിരുന്നു..

മറ്റാർക്കും ഒരു നോക്കു കാണാൻ പോലും അവസരം കൊടുക്കാതെ യുവ അവരുടെ കർമങ്ങൾ ചെയ്തു...

എല്ലാം ഒറ്റക്ക് ചെയ്തു തീർക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മനസിൽ അവരോടുള്ള പകക്ക് തീക്ഷണതയേറികൊണ്ടിരുന്നു..

പലതും മസിൽ ഉറപ്പിച്ചു അവൻ വീണ്ടും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് നടന്നു...

മുറിവൊന്നും ഉണങ്ങിയില്ലെങ്കിലും അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ അവൻ ഡിസ്ചാർജ് വാങ്ങിച്ചു...

ഒടുവിൽ മയങ്ങി കിടക്കുന്ന യക്ഷക്കരികിലെത്തി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി...

പക്ഷേ അതൊന്നും അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല...

ശേഷം തന്റെ കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി...

അവളെ പോലെ തന്നെയാണ്...

ഒരു കുഞ്ഞു മാലാഖ...

അപ്പോഴാണ് യുവയോട് വിനയ് സർട്ടിഫിക്കറ്റിൽ ഇടനായി പേര് ചോദിക്കുന്നത്...

ഇനി ഒരു പക്ഷേ തനിക്കു അതിനൊരു അവസരം ലഭിച്ചെന്നു വരില്ല എന്ന പോലെ അവൻ ആ കുഞ്ഞു കാത്തുക്കളിൽ പേരു മൊഴിഞ്ഞു *യക്ഷിക യാഥാവ്* അവരുടെ കിങ്ങിണി..

ആ കുഞ്ഞു ചുണ്ടുകളിൽ ഒന്നു മുത്തികൊണ്ടവൻ കുഞ്ഞിനെ തിരികെ ഏല്പിച്ചു..

തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കൽ കൂടി അവരെ ഇരുവരെയും വാരി പുണരുവാൻ ചേർത്ത് പിടിക്കാനും അവൻ കൊതിയേറി..

പാടില്ല ... ഇവരുടെ പുഞ്ചിരി നില നിൽക്കണമെങ്കിൽ ഇവർ സന്തോഷത്തോടെ ജീവികണമെങ്കിൽ അവർ ഇല്ലാതാക്കണം അതിനവരുടെ നാശം കണ്ടേ തീരു...

ഡോക്ടറോട് എല്ലാം പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചവൻ icuവിലേക്ക് കടന്നു..

അതിനിടയിൽ ഒരു പാട് യന്ത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ പെട്ടു കിടക്കുന്ന കിച്ചു...

ഒരു സൂചിയുടെ വേദന പോലും താങ്ങാൻ കഴിയാത്തവനാ.. അവന്റെ വിരലുകൾ ആ മുടിയിൽ തലോടുമ്പോൾ യാതൊരു വിധ പ്രതികരണവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...

അല്ലെങ്കിലും കോമ സ്റ്റേജിൽ കിടക്കുന്ന അവൻ എങ്ങനെ അറിയാൻ ആണല്ലേ...

അയാൾ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഇല്ലാണ്ടാക്കിയത് ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ മുഴുവൻ സന്തോഷമാണ്...

അതിനിടയിൽ ഒരു സിസ്റ്റർ വെപ്രാളപെട്ട് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടുന്നുണ്ട്...

കിച്ചുവിനോട് ചേർന്ന് മറ്റൊരു ബെഡിൽ ഒരു സ്ത്രിയാണെന്നു തോന്നുന്നു വല്ലാതെ കിടന്നു പിടയുന്നു...

അവന്റെ ഉള്ളം അങ്ങോട്ട് ചലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും **കണ്ണാ ** എന്ന കനിയുടെ നേർത്ത സ്വരം അവന്റെ ചെവിയിൽ അലയടിച്ചു..

ഓടി അവൾക്കരികിൽ എത്തുമ്പോൾ ശ്വാസം എടുക്കാൻ നന്നേ പ്രയാസപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നവൾ..

യുവയെ കണ്ടതും ആ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു..

ശ്വാസം കിട്ടാതെ പിടഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ഉയർന്നു താഴ്ന്നു..

കനിയുടെ കൈകൾ യുവയുടെ കൈകളിൽ കോർത്തു പിടിച്ചു...

പ്രായസപെട്ട് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് എന്തോ പറയാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...

അവർകടുത്ത മുറിയിൽ ചില്ലിലൂടെ കാണുന്ന കണ്ണനെ ആയിരുന്നു അവൾ കാണിച്ചു കൊടുത്തത്...

അപ്പോഴേക്കും ഡോക്ടർമാർ വന്നു അവനെ പുറത്താക്കിയിരുന്നു...

അൽപ സമയത്തിന് ശേഷം പുറത്തു വന്ന വിജയ് ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു she is normal..

പ്രേതേകിച്ചു കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല..

മയക്കം വിട്ടപ്പോൾ ആദ്യം തന്നെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത് കണ്ണന്റെ കിടപ്പാണ്.. അത് അവളുടെ മൈൻണ്ടിനെ അത്രത്തോളം കീഴ്പ്പെടുത്തിയതിന്റെ സ്‌ട്രെസ്സ് അതൊഴിച്ചു മറ്റു കുഴപ്പങ്ങളൊന്നുമില്ല..

നീ ധൈര്യമായി പോയിട്ട് വാ..

അത്രയും കേട്ടതും യുവക്ക് സമാധാനമായി മാറ്റാരെക്കാളും സുരക്ഷിതമായ കൈകളിലാണവർ എന്ന ചിന്തയിൽ അവൻ അവിടം വിട്ടു...

____________________________________________

മുംബൈ

Angel's hand medical കോളേജ് & ഹോസ്പിറ്റൽ

അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിൽ ആക്സിഡന്റായി കൊണ്ടുവന്ന 8 വയസ് പ്രായം വരുന്ന കുഞ്ഞിനെ അവർ ഓപ്പറേയേഷൻ തീയറ്ററിൽ കേറ്റി..

ദേഹം മുഴുവൻ ചോരയിൽ പൊതിഞ്ഞു കിടക്കുവായിരുന്നു...

കാര്യമായ മറ്റു പ്രശനങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നിട്ട് കൂടി അവർ ഫെസിലിറ്റീസ് കീപ് ചെയ്യാൻ വേണ്ടിയെന്ന പോലെ രോഗിക്ക് എന്തു പറ്റിയാലും അത് ഹോസ്പിറ്റലിന്റെയോ ഡോക്ടറുടെയോ ഉത്തരവാദിത്വമല്ലെന്ന് ഒപ്പിട്ട് വാങ്ങി...

കാലിൽ ചെറുതായി ഓപ്പറേഷൻ വേണ്ടി വെരുമെന്നല്ലാതെ ജീവനു മറ്റു ആപത്തൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു...

4 സിസ്റ്റർസും ഒരു അസിസ്റ്റന്റ് ഡോക്ടറും മാത്രം ഓപ്പറേയേഷൻ തീയേറ്ററിൽ കയറി..

ശേഷം *അഭിരാമി വിശാൽ* എന്ന mbbs കാരിക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു..

കാത്തിരിപ്പിനോടുവിൽ ഒരു ബ്ലാക്ക് എല്ലാവന്റ് സാരിയും ഓവർ കോട്ടും കഴുത്തിൽ സെതസ്കോപ്പും ഇട്ടവൾ ഓപ്പറേഷൻ തിയേറ്ററില്ലേക്ക് കയറി ശേഷം തന്റെ വേഷം മാറി ആ കുട്ടികടുതേക്ക് നടന്നു...

ആൾറെഡി മയക്കത്തിലാണ് അതിനു പുറമെ അനിമേഷ്യ കൂടെ കൊടുത്തിരുന്നു...

വയറിനു മീതെ ഹൃദയ ഭാഗത്തായി കത്തി കുത്തി ഇറക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കൈകൾ വിറച്ചിരുന്നില്ല...

കണ്ടു നിന്ന ജൂനിയർ ഡോക്ടറിൽ സങ്കടവും ദേഷ്യവും അമർഷവും നിസ്സഹായതയും എല്ലാം കടന്നു കൂടി..

പക്ഷേ ജീവനുള്ള ആ പച്ച മാംസത്തിൽ നിന്ന് പറിച്ചെടുക്കുന്ന തുടിക്കുന്ന ഹൃദയവും മറ്റു അവയവങ്ങളും ആ കുഞ്ഞിന്റെ ആയുസാ യിരുന്നു...

യുവയുടെ ഔദാര്യത്തിൽ പഠിച്ച നേടിയ അവളുടെ mbbs സാബിന്റെ വിഷ വാക്കുകൾക്ക് മുന്നിൽ അടിയറവ് വെച്ചു..

നിഷ്ക്രൂരണം ആരെയും കൊല്ലാൻ പോലും മടികാത്ത സ്ത്രീയായി മാറിയിരുന്നു ആമി...

യാതൊരു മടിയും കൂടാതെ നിശ്ചലമായ ആ ശരീരത്തെ തുഞ്ഞികൂട്ടി വെള്ള പുതപ്പികുമ്പോൾ ആ മനസ് നിർവികാരമായിരുന്നു...

ഓപ്പറേഷൻ തിയറ്റർ വീട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ ഉയർന്നു പൊന്തിയ സ്ത്രീയുടെ ശബ്ദം അവളിൽ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ട്ടിച്ചില്ല...

മറ്റാരെയും ഗൗനിക്കാതെ നടക്കുന്ന അവളെ മറഞ്ഞിരുന്നൊരാൾ കടന്നു പിടിച്ചു അവൾക്ക് കൂതറാൻ പോലും സമയം കൊടുക്കാതെ കഴുത്തിലെ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന നാഡിയിലേക്ക് സിറിഞ്ചിൽ നിറഞ്ഞു തൂവിയ രൂക്ഷ ഗന്ധമാർന്ന ചുവപ്പ്കലർന്ന ലിക്യുഡ് കുത്തി വെച്ചു...

അവൾ മയങ്ങി വീണതും അവൻ അവളെ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്തു നടന്നു...

ഹോസ്പിറ്റലിൽ water & eletricity റൂമിലേക്കാണ് അവൻ പോയത്..

അതിനോടടത്തു റിസർച്ചിങ് ലാബും ഉണ്ട്...

ഇരണ്ട വെളിച്ചമുള്ള ആ മുറിയിൽ ഒരു തൂണിന്റെ കീഴിയിലായി അവളെ ഇരുത്തി...

അവൾക്ക് മീതെ ആ രൂപം എന്തോ ഒന്നു സ്പ്രൈ ചെയ്തു..

അവളിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു ഒരു പറ്റം നാഗങ്ങൾ സ്ഥാനം പിടിച്ചു..

ആ തുവെള്ള ശരീരത്തിൽ അവർ ദംഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

ശ്ഹ്...

ഒരു വേദനയോടെ അവൾ കണ്ണു തുറന്നു...

നീണ്ടു കിടക്കുന്ന സ്ട്രക്ചറിൽ നിറയെ സാധനങ്ങൾ അണിനിരന്നു...

ബോധം തെളിഞ്ഞതും ആമി കാണുന്നത് തല കീഴായി തന്റെ മുന്നിൽ കിടക്കുന്ന വിശാലിനെയാണ്..

സാബിന്റെ മകനും അവിടെത്തെ ഡോക്ടറും ആമിയുടെ ഭർത്താവ് കൂടിയാണ് വിശാൽ...

മുഖമെല്ലാം പകുതി വെന്ത് വായിൽ നിന്ന് ചോര ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന ഭീകര രൂപം..

അവൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് അടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും കഴിഞ്ഞില്ല താൻ ബന്ധിതയാണെന്നവൾക്ക് മനസിലായി..

ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു..

അമ്മയുടെ മരണ ശേഷം അന്നാദ്യമായി അവളുടെ മിഴികൾ തൂവി...

പൊടുന്നനെ മുന്നിലേക്ക് വന്ന കറുത്ത വസ്ത്രദാരിയെ കണ്ടതും അവളിൽ ഭയം ഇരച്ചു കയറി...

തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അസിസ്റ്റന്റ് ഡോക്ടർ ശ്യാമിനെ കണ്ടതും അവളിൽ ഞെട്ടൽ ഉടലെടുത്തു...

പക്ഷേ ദേഷ്യത്തിൽ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പായൻ നിന്ന അവൾക്ക് നേരെ യുവ വന്നു നിന്നു...

ജീവനോടെ ആരോഗ്യവനായി നിൽക്കുന്ന യുവയെ അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല..

അവനെ കണ്ടതും അവളുടെ ഉള്ളിലെപക പുറത്തു വന്നു അവനു നേരെ അവൾ ഗർജ്ജിച്ചു...

കരണം പുകച്ചൊരു അടിയോടെ വിശാലും സാബും അവനോട് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഓരോന്നും അവളെ കേൾപ്പിച്ചു...

എല്ലാം സാബിന്റെ കളിയായിരുന്നെന്നും യുവ നിരപരാധി ആണെന്നും അവൾക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ പോലും സാധിച്ചിരുന്നില്ല..

കണ്ണുകൾ നിറയുന്നതിനോടൊപ്പം അസഹനീയമായ വേദന ഉടലെടുത്തതും അവൾ കാലിലേക്ക് നോക്കി..

ആ കാലിൽ പിണഞ്ഞു കിടന്നു കൊണ്ട് തന്റെ രക്തം രുചിക്കുന്ന ഒരു പറ്റം നാഗങ്ങൾ..

അവൾ പേടിച്ചു..

നിലവിളിച്ചു...

മുന്നിൽ കണ്ട വെളിച്ചതിലൂടെ ലക്ഷ്യമില്ലാതെ ഓടുമ്പോൾ അവളെ അവർ തടഞ്ഞില്ല...

ക്രൂരമായ ചിരിയോടെ വിശാലിന്റെ ശരീരം മിച്ചം വന്ന ആക്‌സിഡിൽ വെട്ടി മുറിച് ഭദ്രമാക്കി നശിപ്പിച്ചു...

അതിന് അവനോടൊപ്പം ശ്യാംമും ഉണ്ടായിരുന്നു...

കൈയിൽ രക്ത കറ പതിഞ്ഞെങ്കിലും ഇരുവരുടേയും ഉള്ളം ആ മരണത്തിൽ സന്തോഷിച്ചു...

ഒട്ടനവതി നിരപരാധിക്കളെ നിഷ്ക്രരൂരണം ഇല്ലാണ്ടാക്കിയ അവർക്ക് അതിൽ കുറഞ്ഞ മറ്റു ശിക്ഷയില്ലായിരുന്നു..

ഇതേ സമയം പതിനായിരങ്ങളുടെ പ്രഹരമേറ്റ് അവരുടെ കാൽ കീഴിൽ കിടന്നു സാബ് അന്ത്യശ്വാസം വലിച്ചു...

ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിറയെ ഓപ്പറേറേഷൻ തിയേറ്ററിൽ നടന്ന രംഗങ്ങൾ നിർത്താതെ പ്രദർശിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...

കാലുകൾ വലിച്ചു വലിച്ചു നടന്ന ആമി ഭയത്താൽ അവിടെ നിന്ന് ഓടി പുറത്തു കടന്നു..

ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഓടി ഒളിച്ച അവൾ വെപ്രാളത്തിൽ റോഡിൽ ഇറങ്ങി..

ഇതേ സമയം പാഞ്ഞു വന്ന ആ ലോറി അവളെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചിരുന്നു...

ആ ലോറിക്ക് വളയം പിടിച്ച കൈകളിൽ കണ്ണുനീർ ഇറ്റ് വീണു..

ജന്മം നൽകിയ മകൾ ഇതിൽ കൂടുതൽ ജീവനുകൾ ഇല്ലാതാകുന്നത് കാണാൻ ആ പിതാവിന് ആവില്ലായിരുന്നു...

മനസ് നൊന്ത ഒരു ചിരിയാൽ ചെയ്തു പോയ പാപതിനെന്ന പോൽ അവളെ കൈയിൽ കോരിയെടുത്തു മതിവരുവോളം ചുംബിച്ചു പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ സറണ്ടറായി...

പക മൂലം എല്ലാം കൈപിടിയിൽ ഒതുക്കിയവളെ ദൈവത്തെ അതിനേക്കാൾ വേദനയിൽ ജീവൻ തിരിച്ചെടുത്തു...

ആർക്കും ഉപകാരമില്ലാത്ത ആ ജന്മങ്ങൾ അനാഥരായി മോക്ഷം ലഭികാതെ വിട വാങ്ങി...

അത് കണ്ടു മേലാകാശത്തിൽ പുഞ്ചിരി തൂകിയ ഒരുപാട് ആത്മകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു...

സ്വന്തം സ്വാർത്ഥതക്ക് വേണ്ടി അവർ പൊലിച്ചു കളഞ്ഞ ജീവനുകൾ...

____________________________________________

എടി...

പ്ലീസ് ഒരു ഉമ്മ താടി...

അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈകൾ കോർത്തവൻ കെഞ്ചി..

അതിനു ഭതലെന്ന പോലെ അവനെ തുറിച്ചു നോക്കികൊണ്ടവൾ നടന്നകന്നു...

പക്ഷേ ആ ചോര ചുണ്ടുകൾ ഇന്നും അവന്റെ നിസ്സഹായതയാണ്...

അവയെ നുകർന്നല്ലാതെ ഷമിക്കാത്ത അവന്റെ പ്രണയം...

കൺമണി...

കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടുള്ള അവളുടെ വിളിയിൽ അവൾ നിശ്ചലമായി...

അവനോട് ചേർന്ന് ആ അധരങ്ങൾ കോർക്കുമ്പോൾ..

അടക്കി പിടിച്ച ചിരിയോടെ യുവയും യക്ഷയും അവനരികിലെത്തി...

എന്തുവാടെ...

ഇതിനു മാത്രം ഒരു കുറവും ഇല്ലല്ലേ....

അവനെ കളിയാക്കുന്ന യുവയെ പുച്ഛിച്ചു യക്ഷയുടെ വീർത്തു ഉന്തി നിൽക്കുന്ന വയറിലേക്ക് നോക്കി അവനെ അടിമുടി നോക്കാൻ കിച്ചുവും മറന്നില്ല ..

അതിന് വളിച്ച ഒരു ചിരിയായിരുന്നു യുവയുടെ മറുപടി...

അല്ലെങ്കിലും സിങ്കപ്പൂരിലെ ആ ക്ലൈമറ്റിൽ അങ്ങനെ ഒന്നും നടന്നില്ലെങ്കിലെ അത്ഭുതമൊള്ളൂ...

കനിമ്മാ.... യെച്ചുമ്മ....

റിയയുടെ അത്ഭുതം നിറഞ്ഞ സ്വരം കേട്ടാണ് എല്ലാവരും പുറത്തിറങ്ങിയത്..

കണ്ണന്റെ കുഞ്ഞി പെങ്ങളാണ് നമ്മുടെ റിയ..

ആൾക്ക് ഇപ്പൊ 16 വയസ് ഉണ്ട്..

ഇരുവരും തമ്മിൽ 7 വയസിന്റെ വ്യത്യാസമാണ്...

റിയയുടെ വിളികേട്ട് പുറത്തു വന്ന എല്ലാവരും ഒരു നിമിഷം വാ പൊളിച്ചു നിന്നു പോയി...

ക്രിസ്റ്റൻ സ്റ്റൈൽ ബ്രയിഡ് ആയി നിൽക്കുന്ന കിങ്ങിണി...

അവളോടൊപ്പം തന്നെ മുഖമെല്ലാം കേറ്റി പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന കണ്ണനും...

ഇരുവരെയും അത്ഭുതത്തോടെ കൂടി നോക്കുന്ന യക്ഷ അവളോടായി തന്റെ വയറും താങ്ങി പിടിച്ചലറി അലറി..

എന്താടി.. ഇതൊക്കെ..!

അതിനവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് യാതൊരു ലാഘവവും കൂടാതെയാണ് യക്ഷക്ക് മറുപടി കൊടുത്തത്...

അത് മമ്മി ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും *just ഒന്ന് marry* ചെയ്തു...

അത് കേട്ട് കണ്ണും തള്ളി നിൽക്കുന്ന 5 പേരും ദയനീയമായി കണ്ണനെ നോക്കി...

Now i am *mrs. Yakshika Rayan*

വലിയ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു..

Actually എനിക്ക് ഒരു റിലേഷൻഷിപ് സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്യാൻ ടൈം ആയെന്ന് തോന്നി അത് കൊണ്ട് തന്നെ റയാനേക്കാൾ ബെറ്ററായി ആരും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട ഞങ്ങൾ വിവാഹം കഴിച്ചത് സിമ്പിൾ ആയി കാര്യങ്ങൾ വിവരിക്കുന്ന അവളെ കണ്ട് യക്ഷയുടെ ഒഴികെ ബാക്കി നാലു പേരുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു...

പക്ഷേ അത് കണ്ടു ഉറഞ്ഞു തുള്ളി യക്ഷിയെ പോലെ നിൽക്കുന്ന യക്ഷ തന്റെ കൈയിൽ കിട്ടിയ ചെരുപ്പെടുത്ത് അവൾക്ക് നേരെ ആക്രോഷിച്ചു കൊണ്ടെറിഞ്ഞു...

എടി.. ഒരുമ്പെട്ടവളെ...

റയാന്റെ കൈ പിടിച്ചു തിരിഞ്ഞോടുമ്പോൾ ഒരു ചിരിയോടെ സ്റ്റിൽ i love uh പറയാനും ആ കാന്താരി മറന്നില്ല...

അത് കണ്ടതും കിച്ചുവിന്റെ കൗണ്ടർ അവിടെമാകെ മുഴങ്ങി..

*അല്ലേലും മത്തൻ കുത്തിയ കുമ്പളം മുളകില്ലലോ..നമ്മുടെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട് *

അത് കേട്ടതും അവരുടെ ചിരി അവിടെമാകെ മുഴങ്ങി...

സങ്കടങ്ങളിലും ദുഖങ്ങളിലും ചേർത്തു പിടിക്കാനും സ്വന്തനിപ്പിക്കാനും സ്നേഹം പകരാനും അവർക്ക് പകരമായി അവർ മാത്രം മതിയായിരുന്നു...

അവരുടെ മാത്രം കൊച്ചു ലോകം... സന്തോഷങ്ങൾ അവസാനിക്കാത്ത പ്രതീക്ഷകൾ അണയാത്ത ദൈവം കോർതിണക്കിയ കുടുംബം...

*just married* ലൂടെ എല്ലാം എല്ലാം ആയി തീർന്നവർ...

ഒരു തിരപോലെ സങ്കടങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും ഏറ്റു വാങ്ങി കൊച്ചു കൊച്ചു സന്തോഷവുമായി അവർ ഇന്ന് ഹാപ്പിയാണ്...

ഇവരുടെ പ്രണയം ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല...

അത് അവരുടെ തലമുറകൾ കൈ മാറും പോലെ ഇന്ന് യക്ഷികയിലൂടെയും റയാനിലൂടെയും നാളെ അവരുടെ മക്കളിലൂടെയും നീണ്ടു പോയികൊണ്ടേ ഇരിക്കും...

ഇനി അവരുടെ ജീവിതമറിയാൻ എനിക്കൊപ്പം നിങ്ങളും ഉണ്ടാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ഞാൻ താത്കാലികമായി നിർത്തുന്നു..

(ശുഭം)

ഇതുവരെ cmnt ഇടാത്തവർ എനിക്കായി രണ്ട് വരി കുറിക്കണമേ... സ്നേഹത്തോടെ കൂടെ നിന്നതിനും കാത്തിരുന്നതിനും നന്ദി... നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ എഴുതാൻ സാധികാത്തതിൽ വിഷമം ഉണ്ട് എന്നാലും ഓരോ ചുവട് നടന്നു കയറും പോലെ നിങ്ങളുടെ കൈ പിടിച്ചു ഞാൻ ഇവിടെ എത്തി..

തുടർന്നും എന്നെ സഹിക്കുമെന്ന പ്രധീക്ഷയിൽ ഞാൻ മടങ്ങുന്നു...

_Riyu🥀

Aksharathalukal

💃മാംഗല്യം തന്ദുനാനേനാ✨️_15 (Last part)

നിന്നെയും തേടി..

ദക്ഷയാമി ❣️ part-11

അവളുടെ രാവണൻ ❤️

ഭാഗം 9

വെറുതെ