Part - 6


ആരോ അടുത്ത് വന്നിരിക്കുന്നത് അറിയുന്നുണ്ട് എന്നിട്ടും മുഖമുയർത്തി നോക്കിയില്ല. ഗതിമാറിയൊഴുകുന്ന പുഴപോലെ വൈഗയുടെ ജീവിതം എങ്ങോട്ടോ ഒഴുകുന്നു. നിറയുന്ന കണ്ണുകൾ കാഴ്ചയെ മറയ്ക്കുന്നു. കഴുത്തിൽ ചേർന്ന മഞ്ഞച്ചരടിൽ കെട്ടുകൾ മുറുകിയപ്പോൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. സീമന്തരേഖ സിന്ദൂരത്താൽ ചുവന്നിരിക്കുന്നു. ആത്മാവില്ലാത്ത ശരീരവും മനസുമായി കന്യാദാനത്തിനായി എഴുന്നേറ്റു നിന്നു. അച്ഛൻ കൈപിടിച്ചുകൊടുത്ത മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിശ്ചലമായി നിന്നു.

\"വിച്ചേട്ടൻ \"

കണ്ണുകൾ കള്ളം പറയുകയാണോ അതോ യഥാർഥ്യമോ? കണ്മുൻപിൽ കാണുന്നത് സത്യമോ മിഥ്യയോയെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ. ഒന്നും മനസിലാകാതെ ചുറ്റും നിൽക്കുന്നവരെ നോക്കി. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ ചിരിയും സന്തോഷവും. കാവൂനെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഉണ്ണിയേട്ടൻ കണ്ണുചിമ്മി കാണിച്ചു. അപ്പോഴും സംശയത്തോടെ നോക്കാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞ് മണ്ഡപത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോഴാണ് വൈശുവിനെ കൂട്ടികൊണ്ടുവരുന്നത് കണ്ടത്‌. അവൾക്കൊപ്പം കയറുന്ന ആളെ കണ്ട് ഞെട്ടിയ മുഖത്തോടെ വിച്ചേട്ടനെ നോക്കി. അവിടുന്ന് തറപ്പിച്ചുള്ള ഒരുനോട്ടംകൊണ്ട് തലതാഴ്ത്തി നിന്നു. വൈശുവും അഭിനവും പരസ്പരം മോതിരം കൈമാറി.

എല്ലാവരും ചേർന്ന് നാടകം കളിക്കുകയായിരുന്നുവെന്ന് മനസിലായപ്പോൾ ദേഷ്യം തോന്നി. ആരോടും ഒന്നും ചോദിക്കാനോ സംസാരിക്കാനോ തോന്നിയില്ല. എല്ലാം അറിയാവുന്ന അച്ഛനും അമ്മയും, അവർക്കെങ്കിലും ഒന്ന് പറയാമായിരുന്നു.

ഗൃഹപ്രവേശം വിച്ചേട്ടന്റെ വീട്ടിലായിരുന്നു. അപ്പച്ചി തന്ന നിലവിളക്കും കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് വലതുകാൽ വച്ച് കയറുമ്പോൾ മനസ് നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഒരിക്കൽ കണ്ട സ്വപ്നം.... പിന്നീട് ഒരിക്കലും നടക്കാനിടയില്ലെന്ന് കരുതിയ മുഹൂർത്തം.

അപ്പച്ചിയോടല്ലാതെ ആരോടും മിണ്ടാൻ തോന്നിയില്ല... ഉണ്ണിയേട്ടനോട് പോലും. ഗൃഹപ്രവേശം കഴിഞ്ഞശേഷം തിരികെ തറവാട്ടിലേക്ക് തന്നെ വന്നു. വിച്ചേട്ടനെ പിന്നെ കണ്ടതേയില്ല, ഇതുവരെ തമ്മിൽ സംസാരിച്ചും ഇല്ല.

രാത്രിയിൽ കാവൂ പാൽ നിറച്ച ഗ്ലാസ്സ് നീട്ടിയപ്പോൾ അവളെ തറപ്പിച്ചൊന്നു നോക്കി.

\"മാളുവേച്ചി ദേഷ്യത്തിലാണോ.\"

കാവൂനോട് തിരിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. മുറിയിലേക്കു നടന്നപ്പോൾ അവളും ഒപ്പം വന്നു. ഗ്ലാസ്സ് മേശയിൽ വച്ചിട്ട് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോൾ കാവൂ വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

\"എല്ലാം പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു മാളുവേച്ചി. പക്ഷേ വിച്ചേട്ടൻ സമ്മതിച്ചില്ല.\"

കാവൂ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചെന്നു വരുത്തി.

\"അല്ലെങ്കിലും വിച്ചേട്ടന് വൈഗയെ ഒരിക്കലും മനസിലാവില്ല. എന്നും വേദനിപ്പിക്കാനേ അറിയൂ. വിച്ചേട്ടനെന്നല്ല ആർക്കും അറിയില്ല.\"

കാവൂനോട് പറയുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി.

\"അത് മാളുവേച്ചീടെ തോന്നലാണ്. നിഴൽപോലെ കൂടെ നടന്ന ഞങ്ങൾക്ക് മാളുവേച്ചീടെ മനസ് കാണാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നാണോ കരുതിയെ. മനസിലാവാതെ പോയത് മാളുവേച്ചിക്കാണ്, ഞങ്ങളെ മാത്രം അല്ല വിച്ചേട്ടനേയും. ഞാനും ഉണ്ണിയേട്ടനും ഇഷ്ടത്തിലായിരുന്നുവെന്ന് മാളുവേച്ചിക്ക് അറിയാരുന്നോ. ഇല്ല.... എങ്ങനെ അറിയാനാണ് മാളുവേച്ചി എന്നും ഒരു സ്വപ്നലോകത്തായിരുന്നു. അവിടെ വിച്ചേട്ടൻ മാത്രേ ഉള്ളൂ..... അത് ഞങ്ങൾക്കും അറിയാരുന്നു. വല്യച്ഛനോ വല്യമ്മയ്ക്കോ, അച്ഛനോ അമ്മയ്ക്കോ ആർക്കും ഒന്നും അറിയില്ലാരുന്നു. പക്ഷേ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാരുന്നു മാളുവേച്ചിയെ.

അന്ന് കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ പോയിട്ട് തിരിച്ചു വന്നപ്പോഴാ മാളുവേച്ചി പോയകാര്യം എല്ലാരും അറിയുന്നത്. കാരണം ചോദിച്ചപ്പോ വല്യച്ഛന് പറയേണ്ടതെന്താണെന്ന് അറിയില്ലാരുന്നു. പക്ഷേ വിച്ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു.... മാളുവേച്ചി പോയതിന്റെ കാരണം. അത്‌ കേട്ട് മുത്തശ്ശന്നു നല്ല സങ്കടായി. മാളുവേച്ചിയെ തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരാൻ മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞതാണ്. വിച്ചേട്ടൻ സമ്മതിച്ചില്ല. മാളുവേച്ചിക്ക് ഇവിടേക്ക് എന്നുവരാൻ തോന്നുന്നുവോ അന്ന് വരട്ടെ എന്നായിരുന്നു വിച്ചേട്ടൻ പറഞ്ഞത്. എന്റേം ഉണ്ണിയേട്ടന്റേം കാര്യം വിച്ചേട്ടൻ തന്നെയാണ് മുത്തശ്ശനോട് പറഞ്ഞത്. പിന്നെ എല്ലാം വിച്ചേട്ടൻ പറഞ്ഞതനുസരിച്ചാണ് ചെയ്തത്.\"

കാവൂ പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ ധാരണകളെല്ലാം തെറ്റിദ്ധാരണകളായിരുന്നുവെന്ന് മനസിലായി.

\"ഇനി എല്ലാം വിച്ചേട്ടൻ തന്നെ പറയും.\"

പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാവൂ പോയി.

സമയം ഏറെ കടന്നുപോയിട്ടും വിച്ചേട്ടനെ കണ്ടില്ല. ചിലപ്പോൾ ദേഷ്യം ആയിരിക്കും. മുറിയിലിരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല, ആരും കാണാതെ പുറത്തിറങ്ങി മുറ്റത്തുകൂടി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. പടിപ്പുരയുടെ പുറത്തെ പടിക്കെട്ടിൽ ആരോ ഇരിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി അവിടേക്ക് നടന്നു. കാഴ്ച കുറച്ചുകൂടി വ്യക്തമായി ഒരാളല്ല രണ്ടുപേർ. പടിപ്പുരയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു നോക്കി.  നിലാവെളിച്ചത്തിൽ കണ്ടു വിച്ചേട്ടനും ഉണ്ണിയേട്ടനും. രണ്ടുപേരും കാണാതെ മറഞ്ഞു നിന്നു.

\"ഏട്ടാ....മാളു... അവളെ ഇനി സങ്കടപ്പെടുത്തണോ. ഒരുപാട് വേദനിച്ചില്ലേ പാവം.\"

ഉണ്ണിയേട്ടൻ വിച്ചേട്ടനോട് സംസാരിക്കുന്നു. തിരികെ പോകാൻ തോന്നിയില്ല, അവർ സംസാരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു.

\"എന്റെ മനസ് കാണാതെപോയ അവൾക്ക് ഇത്രയെങ്കിലും ഒരു ശിക്ഷ കൊടുക്കേണ്ടേ ഉണ്ണീ. എന്റെ പെണ്ണെന്ന അധികാരത്തിലല്ലേ അവളെ ശാസിച്ചിരുന്നത്. അതിനുള്ള അവകാശം എനിക്ക് മാത്രേ ഉള്ളുവെന്നും കരുതി. പക്ഷേ അവൾ ഒരിക്കൽപോലും എന്നെ മനസിലാക്കിയില്ലല്ലോ. മൂന്നുവർഷത്തോളോം ഞാനും വേദനിച്ചില്ലേ. തുറന്നുപറഞ്ഞിട്ടില്ലായിരിക്കാം, പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടില്ലായിരിക്കാം എങ്കിലും ഒന്ന് ശ്രമിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെ മനസ് കാണാൻ അവൾക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ലേ.\"

വിച്ചേട്ടൻ പറയുന്നതുകേട്ടപ്പോൾ സന്തോഷംകൊണ്ട് കണ്ണ് നിറഞ്ഞുപോയി.

\"അതിനവളെ വഴക്കുപറയാനല്ലാതെ ഏട്ടൻ സംസാരിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ. പിന്നെ എങ്ങനെ മനസിലാവാനാ.\"

ഉണ്ണിയേട്ടൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് ഒന്നും മിണ്ടാറില്ല. വഴക്കുപറയാനല്ലാതെ ആ തിരുവായ തുറക്കില്ലല്ലോ. വിച്ചേട്ടൻ എന്താണ് പറയുന്നതെന്നറിയാൻ ചെവികൂർപ്പിച്ചു നിന്നു.

\"ഇപ്പൊ കുറ്റം എന്റേതായോ, അതിനവൾ എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കണ്ടേ. എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ തലകുനിച്ചൊരു നിൽപ്പുണ്ട്. പിന്നെ ഒരു ബുക്കും എടുത്ത് നേരെ പോകും കുളക്കടവിലേക്ക്. എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തിട്ട വഴക്കുപറയുന്നതെന്നെങ്കിലും ചോദിക്കണ്ടേ.... ചോദിക്കില്ല. നിന്നോട് കാണിക്കുന്ന കുസൃതി അവളെന്നോട് കാണിച്ചിട്ടുണ്ടോ ഉണ്ണീ. നിന്നോട് കാണിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ എന്നോട് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടോ.\"

വിച്ചേട്ടൻ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ചിരിയാണ് വന്നത്. ആ വാക്കുകളിലത്രയും പരിഭവമായിരുന്നു. വിച്ചേട്ടനും കാവും ഒക്കെ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് ഒരിക്കലും ആ മനസ് കാണാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല.

പിന്നെ അവിടെ നിന്നില്ല മുറിയിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചുപോന്നു. ക്ഷീണംകൊണ്ട് കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞുപോകുന്നു.

രാവിലെ ഉണർന്നപ്പോഴും വിച്ചേട്ടനെ മുറിയിൽ കണ്ടില്ല. രാത്രിയിൽ വന്നില്ലേ അതോ ഇനി നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റുപോയതാണോ.

കുളികഴിഞ്ഞ് അടുക്കളയിൽ ചെന്നപ്പോൾ അമ്മയും ചെറിയമ്മയും അപ്പച്ചിയുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

\"രണ്ടുപേരും ഒന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോയിട്ട് വാ.\"

അമ്മയാണ് പറഞ്ഞത് അമ്പലത്തിൽ പോകാൻ. പക്ഷേ വിച്ചേട്ടൻ എവിടെയാണെന്നറിയില്ല. അങ്ങനെ മനസിൽ ആലോചിച്ചു നിന്നപ്പോഴാണ്‌ ഉണ്ണിയേട്ടനും വിച്ചേട്ടനും വന്നത്.

നടന്നാണ് അമ്പലത്തിലേക്ക് പോയത്. വേഗത്തിൽ നടക്കുന്ന വിച്ചേട്ടന്റെ ഒപ്പമെത്താൻ നന്നേ പാടുപെട്ടു.

അമ്പലത്തിൽ ചെന്ന് തൊഴുതു പ്രാർത്ഥിച്ചു. കൈവിട്ടു പോയെന്ന് കരുതിയ ജീവിതം തിരികെ തന്നതിന് ദേവിയോട് നന്ദിപറഞ്ഞു.

തിരികെ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ തൊട്ടടുത്തുള്ള കാവിലേക്കാണ് വിച്ചേട്ടൻ നടന്നത്. ഒന്നും മിണ്ടാതെ പിന്നാലെ ചെന്നു. കാട് പിടിച്ചുകിടക്കുന്ന പഴയൊരു കാവാണ്. വെറുതെ ആളുകൾ വന്നിരിക്കുന്ന സ്ഥലമാണ്. അവിടെ വീണു കിടക്കുന്ന വലിയൊരു മരത്തടിയിൽ വിച്ചേട്ടൻ ഇരുന്നു. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും കൂടെ ഇരിക്കാത്തതുകൊണ്ടാവാം വിച്ചേട്ടൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കി. ആ നോട്ടത്തിൽ അടുത്തിരിക്കാനാണ് പറയുന്നതെന്ന് മനസിലായി. വിച്ചേട്ടന്റെ തൊട്ടടുത്ത് ചേർന്നിരുന്നപ്പോൾ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി. രണ്ടുപേരും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. നിശബ്ദമായ കുറച്ചു സമയം കടന്നുപോയി.

\" ഇത്രയും നാടകങ്ങളൊക്കെ നടത്തിയിട്ട് ഞാൻ വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിലോ വിച്ചേട്ടാ. \"

ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചോദിക്കുമ്പോൾ പേടിയോ പരിഭ്രമമോ തോന്നിയില്ല.

\"വരും..... വരാതിരിക്കില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാരുന്നു. ഞാൻ ഇവിടെ കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ നിനക്ക് വരാതിരിക്കാനാവില്ല വൈഗ.\"

കണ്ണിൽ നോക്കി വിച്ചേട്ടൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിൽ ഇതുവരെ കാണാത്ത ഭാവമായിരുന്നു. ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത പ്രണയഭാവം. ഇത്രയും പ്രണയം ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് നടക്കാൻ കഴിയുമോയെന്ന് തോന്നിപ്പോയി.


ഇപ്പോൾ വിച്ചേട്ടന്റെ ഹൃദയം പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. ആ ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ ആഴം അറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്.

തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നപ്പോൾ ഇടതുകൈ വിച്ചേട്ടന്റെ കൈക്കുള്ളിൽ ഭദ്രമായിരുന്നു.

                      അവസാനിച്ചു.
                          ശ്രീ ❤❤❤