ദിവസ്സങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പോയി........ ഒരു പൗർണമി രാവിൽ ലക്കിയെ വലിച്ചു നടക്കാൻ ഇറങ്ങിയതാണ് യാഷി.... അപ്രതീക്ഷമായി..... നീയന്താടി മൂങ്ങയാണോ.....അവൻ അമർഷം കലർത്തി ചോദിച്ചു.... അതെന്തേ..... ഇങ്ങനെ ഉറക്കം ഇല്ലാതെ നട്ടപാതിരാക് നടക്കാൻ..... അങ്ങനെ ഉറങ്ങുമ്പോൾ ഈ പൗർണമി രാവിനെയും കോടാനുകോടി നക്ഷത്രങ്ങളെയും കണ്ട് ആസ്വധികം കഴിയുമോ..... ഇടക്കൊക്കെ ഇതിന്റെ ഭംഗിയും നമ്മൾ കാണണം... അപ്പോ മനസിന് കിട്ടുന്ന ഒരു ആശ്വാസം ഇല്ലെ.... ഉഫ്ഫ്ഫ്ഫ്..... !!!അവൾ ചിരിച്ചു.... അവനും ആകാശത്തെക് നോക്കി..... താനും മനുഷ്യൻ ആയിരുന്നപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ആയിരിന്നു....... ഒടുവിൽ അവിടേക്കു തന്നെ......... !അവൻ പുഞ്ചിരി മാഞ്ഞു പോയി..... ദേ �